Στα μέσα Ιουνίου ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης και ο Νίκος Χαρδαλιάς έδωσαν συνέντευξη τύπου για να παρουσιάσουν την πολιτική αντιπυρικής προστασίας της κυβέρνησης για την φετινή περίοδο. Εκεί ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη μας διαβεβαίωσε ότι “έχει γίνει μια εξαιρετικά πρότυπη δουλειά για την αντιπυρική προστασία της χώρας μας” και ότι πλέον υπάρχει μία νέα προσέγγιση “με επίκεντρο την πρόληψη, την ετοιμότητα και την προσπάθεια παρέμβασης πριν εκδηλωθεί το κακό”. Σχεδόν δύο μήνες μετά, αποδεικνύεται ότι το φιλόδοξο σχέδιο που παρουσίασε η κυβέρνηση, δεν λειτούργησε στην πράξη. Και για την αποτυχία αυτή υπάρχουν ευθύνες με ονοματεπώνυμα.
Ο πρωθυπουργός ζήτησε συγνώμη ως όφειλε, καθώς φέρει αντικειμενικά εκ της θέσεώς του την πολιτική ευθύνη, αλλά φέρει και την ευθύνη επιλογών που αποδεικνύονται μοιραίες, καθώς βλάπτουν τόσο (και πρωτίστως) τη χώρα, όσο και την κυβέρνησή του. Είναι πολύ νωρίς για να βγάλει κανείς τεκμηριωμένα συμπεράσματα και να αποφανθεί για τα ακριβή αίτια. Υπάρχει όμως το κακό προηγούμενο του Ματιού με την “ανεύθυνη” πολιτική ευθύνη, ένα έγκλημα για το οποίο κανένα κυβερνητικό στέλεχος δεν λογοδότησε ποτέ και αυτό κανείς δεν θέλει να επαναληφθεί. Η κυβέρνηση έχει την ευθύνη να προλάβει τις φωτιές και αν δεν τις προλάβει, να τις καταστείλει, είτε προκλήθηκαν από την κλιματική αλλαγή, είτε από παρανοϊκούς εμπρηστές, από αμέλεια ή ό,τι άλλο μπορεί να σκεφτεί κανείς. ‘Οποια και αν ήταν η αιτία, υπήρχε ως σενάριο στην Πολιτική Προστασία και υποτίθεται ότι υπήρχε ένα σχέδιο για όλα. Το οποίο σχέδιο δεν δούλεψε την κρίσιμη στιγμή.
