Η κυρία Χρυσούλα του «τρίτου», πρωί – πρωί είχε πιάσει κουβέντα με την κυρία Ασημίνα του «δευτέρου» απ’ τα παράθυρά τους στον ακάλυπτο, αναλύοντας όλα τα μεγάλα γεγονότα και σχολιάζοντας με την προσήκουσα εχεμύθεια την επικαιρότητα της γειτονιάς.
Ο τόνος της κουβέντας όσο και να ήθελες να τον αποφύγεις, ήταν τόσο έντονος που άθελά σου δεχόσουν στωικά την ενημέρωση τους αποκλείοντας την πρωινάδικη ενημέρωση των καναλιών. Κάποιες προσπάθειες να τις αποκλείσω από τα αυτιά μου κλείνοντας τα παράθυρα, απέβησαν μάταιες. Αντιλαμβανόμενες και οι δύο την αποστροφή μου στη κουβέντα τους, δυνάμωναν τη φωνή τους, έτσι ώστε να υποταχθώ στην πληροφόρησή τους ως παθητικός ακροατής.
Όπως ήταν φυσικό το κύριο θέμα – το πρωτοσέλιδο της συζήτησής τους – είχε να κάνει με τις φωτιές που κατάκαιγαν τη Χώρα μας. Η αγανάκτηση, η θλίψη, η συμπόνια, οι αιτίες και ο επιμερισμός των ευθυνών σε υπηρεσίες, θεσμούς και πολιτικά πρόσωπα, είχαν ιεραρχηθεί με απόλυτη τάξη μέχρι τον επιμερισμό των ευθυνών. Εκεί στον επιμερισμό των ευθυνών, το πράγμα ξέφυγε από την παρούσα κατάσταση και με αναγωγή στο χρόνο η κάθε μια τους, έριχνε την ευθύνη στους πολιτικούς που η εγκληματική τους στάση και η αδιαφορία τους κατάκαιε τον κόσμο.
Έτσι κατά την κυρία Ασημίνα για όλα φταίει ο Μητσοτάκης που του ξέφυγαν οι φωτιές και κάηκε η μισή Αττική, η μισή Εύβοια, η μισή Πελοπόννησος και το ψητό της στο φούρνο με πατάτες… Κατά την κυρία Χρυσούλα ο Μητσοτάκης έκανε ότι μπορούσε, αλλά τα πύρινα μέτωπα ήταν πολλά και όχι ένα σαν αυτό στο Μάτι, που κάηκαν 102 άνθρωποι χωρίς να αναλάβει την ευθύνη ο Τσίπρας και που μόνο στο «κακό μάτι» δεν τα έριξαν, προκειμένου να δικαιολογηθούν.
Μάλιστα… Κατά την κ. Χρυσούλα και την κ. Ασημίνα φταίει αποκλειστικά ή ο Τσίπρας ή ο Μητσοτάκης. Αν δεν ήταν αυτοί οι δύο δεν θα είχε συμβεί τίποτα. Είναι μία άποψη… Δηλαδή χωρίς αυτούς, όλα θα ήταν πράσινα κι’ ωραία και μείς στο δάσος με παρέα θα ψήναμε σουβλάκια, θα καίγαμε τα ξερόχορτα στο χωράφι μας, θα πετάγαμε τα σκουπίδια μας και τα’ αποτσίγαρά μας στις ρεματιές επιστρέφοντας, θα αποστρέφαμε το βλέμμα μας από κάθε κίνδυνο για το περιβάλλον, θα αγνοούσαμε τους κινδύνους που μας επισημαίνουν την ανάφλεξη πυρκαγιάς και απενοχοποιημένοι θα κάναμε κριτική από τα παράθυρα του ακάλυπτου ή από τα πηγαδάκια της ευφυούς βλακείας μας.
Τόσο υπεύθυνα. Τόσο ξεκάθαρα. Τόσο σταράτα, όσο και η συνέχεια της κουβέντας στον ακάλυπτο. Επόμενο μεγάλο θέμα που βάλθηκαν να αναλύσουν, η αντιμετώπιση του Κορωνοϊού. Οι γνώσεις τους πάνω στο θέμα ανατριχιαστικές. Γνώριζαν με κάθε λεπτομέρεια τις επικρίσεις των εμβολιασμών από «πηγές» τους στο διαδίκτυο και από μία «φίλη» τους που είναι μέσα στα «πράγματα». Οι μελλοντικές επιπτώσεις στην ανθρωπότητα εξ’ αιτίας των εμβολιασμών ήταν ολοφάνερο πως θα μας άλλαζαν το DNA, το φύλο, το θρήσκευμα, το Εθνικό μας απόβαρο και εν ολίγοις τα φώτα και θα μας έστελναν αδιάβαστους.
Το πρόβλημα για τις καλές μου συγκατοίκους αν καλά κατάλαβα δεν ήταν ο ιός. Οι εικόνες των διασωληνομένων που σου κόβουν την ανάσα και ο τραγικός απολογισμός σε θανάτους ουδόλως τις απασχολούσε. Το «ξεκαθάρισμα» από την πανδημία που φέρνει βόλτα τον πλανήτη είναι θεωρίες συνωμοσίας. Η επιστημονική κοινότητα είναι φως – φανάρι συνωμότησε με τις φαρμακευτικές εταιρείες, για να μας ξεκάνει μέσω των εμβολιασμών καθότι είναι γνωστό από αρχαιοτάτων χρόνων ότι οι γιατροί θέλουν να μας εξοντώσουν. Τι να πεις είναι η υποψία τους άποψη που παραμερίζει και τα τελευταία ψήγματα λογικής; Θα δείξει η νεκροψία λένε οι γνωρίζοντες.
Άρα οι συνέπειες των εμβολίων είναι αυτές που πρέπει να μας προβληματίζουν με τα τσιπάκια που μας φυτεύουν και οι μεταλλάξεις που θα επέλθουν στον οργανισμό μας και όχι η μετάλλαξη Δέλτα μαζί με όποιες ακόμα, που παλεύει η επιστήμη να αντιμετωπίσει. Αυτό ήταν το τελικό συμπέρασμα της συζήτησης στον ακάλυπτο και λίγο πριν κλείσουν τα παράθυρα συμφώνησαν –Ο «Ε Μαρ Εννέα» γειτόνισσα φταίει ότι και να λένε. –Μήπως mRNA πήγα να διορθώσω, αλλά ευτυχώς κατάπια τη γλώσσα μου. Ποιος είμαι εγώ που θα διορθώσω την ορθότητα της γνώσης τους.
ΥΓ. Η κ. Χρυσούλα και η κ. Ασημίνα απλά εξυπηρέτησαν το κείμενό μου. Αν ψαχτούμε λίγο μέσα μας ή γύρω μας, πιθανόν να αναγνωρίσουμε στους γνωστούς και στους εαυτούς μας την άποψη της υποψίας.
Μαγκλάρας Βασίλης
