Σε συγκέντρωση προχώρησαν το Σάββατο 18/12 Σωματεία και Φορείς της Κοζάνης και της Πτολεμαΐδας μπροστά στην ψήφιση του Κρατικού Προϋπολογισμού. Χαιρετισμούς απευθύνανε η Νίνα Μπιμπίρη, μέλος του ΔΣ του Αγροτικού Συλλόγου Κοζάνης και η Δώρα Δημαράκη, πρόεδρος της Αγωνιστικής Κίνησης Γυναικών Κοζάνης. Η κεντρική ομιλία έγινε από τον Νίκο Γεωργακόπουλο, γραμματέα του ΣΕΕΕΝ. Ακολούθησε πορεία στους δρόμους της πόλης.
Ομιλία συλλαλητήριο Κεντρική Πλατεία Κοζάνης – 18/12/2021
Συναγωνιστές, συναγωνίστριες
Με το σημερινό μας συλλαλητήριο, κλιμακώνουμε τη δράση μας και τις πρωτοβουλίες που πήραμε εργατικά σωματεία και φορείς της περιοχής, ενάντια σε ότι μας μαυρίζει τη ζωή. Το σαρωτικό κύμα ακρίβειας, την λογική κόστους – οφέλους στην υγεία που έχει σαν αποτέλεσμα θανάτους, τον αντιλαϊκό προϋπολογισμό, την απολιγνιτοποίηση, τον νόμο Χατζηδάκη που καταργεί ότι ξέραμε για τον εργάσιμο χρόνο και τα συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι να είμαστε στο δρόμο. Ενάντια σε αυτή την πολιτική που έχει σαν αποτέλεσμα να πληρώνουν οι πολλοί, για να κερδίζουν οι λίγοι! Επιβεβαιώνεται πως είτε σε ανάπτυξη είτε σε κρίση, με κάθε διαχείριση, ο λαός θα συνεχίσει να ματώνει για να αυγατίζουν τα κέρδη τους οι επιχειρηματικοί όμιλοι, στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Συναγωνιστές, συναγωνίστριες
Το καλάθι στο σούπερ μάρκετ γίνεται κάθε μέρα ακριβότερο. Το κόστος της Ενέργειας του ρεύματος και της θέρμανσης βυθίζει στην ενεργειακή φτώχεια σχεδόν την πλειοψηφία του λαού. Τα καύσιμα για τις μετακινήσεις είναι απλησίαστα. Το κόστος στέγασης εκτινάσσεται και κυριολεκτικά διώχνει οικογένειες απ’ τα σπίτια τους. Για όσους δουλεύουν με τηλεργασία, το κόστος αυτό εκτοξεύεται ακόμα παραπάνω.
Την στιγμή που τα εργατικά – λαϊκά νοικοκυριά χτυπιούνται από την ακρίβεια, ο φετινός προϋπολογισμός συμπληρώνει και ολοκληρώνει τη σφαγή μας.
Οι εργαζόμενοι θα κληθούμε να πληρώσουμε σχεδόν το 95% των φόρων για να βγούνε τα “σπασμένα” από τις φοροαπαλλαγές και τις επιδοτήσεις στις μεγάλες επιχειρήσεις. Την ίδια στιγμή, η φορολογία στα επιχειρηματικά κέρδη μειώνεται από το 24% στο 22%.
Μεγάλο μαχαίρι όμως προβλέπεται και στις λαϊκές ανάγκες για τις συντάξεις και τα επιδόματα ανεργίας.
Η φορολογία επίσης εκτοξεύεται στα 50 δισ. ευρώ! Από αυτά, τα 2 δισ. θα είναι από αύξηση των έμμεσων φόρων, από την τσέπη μας και πάλι δηλαδή. Τα χρήματα για τους ανέργους όμως, όταν χιλιάδες εργαζόμενοι κυνηγούν το μεροκάματο με το δίκαννο, μειώνονται και φέτος (κατά 149 εκατ.), όπως και οι προνοιακές παροχές.
Τρεις στους δέκα μισθωτούς φυτοζωούν με 345 ευρώ τον μήνα, την ώρα που ο μέσος καθαρός μισθός ίσα που ξεπερνάει τα 780 ευρώ. Οι μισθοί αυτοί, βέβαια, δεν έπεσαν από τον ουρανό. Το έγκλημα σε βάρος του λαού είναι διαχρονικό. Όλες οι κυβερνήσεις εφάρμοσαν την πολιτική μείωσης του λεγόμενου “κόστους εργασίας” που κλιμακώνεται τώρα από την κυβέρνηση της ΝΔ. Αυτό, σε συνδυασμό με την απουσία Συλλογικών Συμβάσεων εδώ και 12 χρόνια, συντελεί καθοριστικά στη μείωση κατά 25% του μέσου μισθού. Ακόμα και την υπερεργασία, που αμειβόταν με 20% περισσότερο (αν αμειβόταν), τώρα με τον νόμο Χατζηδάκη δίνουν το ελεύθερο στην εργοδοσία να μην την πληρώνει.
Με αυτούς τους τσακισμένους μισθούς βρήκε την εργατική τάξη, τον λαό η ακρίβεια. Αλλά και αυτές οι ανατιμήσεις δεν έπεσαν από τον ουρανό. Είναι συνέπεια της ίδιας της λειτουργίας της καπιταλιστικής οικονομίας που τροφοδότησε τον πληθωρισμό.
Η “απάντηση” που δίνει η κυβέρνηση είναι 0,50 ευρώ αύξηση στον κατώτερο μισθό από αρχές του νέου χρόνου, μερικές πενταροδεκάρες επιδότηση στο κόστος του ρεύματος και συστάσεις για “δουλειά και υπομονή”.
Μιλάνε για 2% αύξηση του κατώτατου μισθού, ενώ ο πληθωρισμός αυξήθηκε κατά 4,8% τον Νοέμβρη, σε σχέση με τον περσινό. Ποια αύξηση; Ουσιαστικά μιλάμε για μείωση. Στο ρεύμα οι τιμές αυξήθηκαν κατά 38%, στο φυσικό αέριο κατά 180%, στο πετρέλαιο θέρμανσης κατά 45,2%, τι από αυτά καλύπτει το 2% στον κατώτατο;
Συναγωνιστές, συναγωνίστριες
Στην καρδιά ενός ακόμα κύματος της πανδημίας, που στέλνει ακόμα και εκατοντάδες στον θάνατο κάθε μέρα, δεν προβλέπεται ούτε ένα ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό για την προστασία της υγείας και της ζωής του λαού, για μαζικές προσλήψεις στα νοσοκομεία, ΜΕΘ, μέτρα πύκνωσης των δρομολογίων στα ΜΜΜ, προσλήψεις και μέτρα αραίωσης των μαθητών στα σχολεία.
Από την υποτιθέμενη αύξηση κατά 209 εκατ. των συνολικών κρατικών “δαπανών για την Υγεία”, τα 176 θα πάνε στις φαρμακοβιομηχανίες, ενώ τα υπόλοιπα θα διατεθούν για το “νέο ΕΣΥ” προετοιμάζοντας τις επόμενες τραγωδίες για τον λαό.
Κόβεται η χρηματοδότηση της – σχεδόν ανύπαρκτης – ΠΦΥ περισσότερο από το μισό, ενώ θα μπορούσε να συμβάλλει ουσιαστικά, τόσο στην αποσυμφόρηση των νοσοκομείων όσο και στην επιτυχία των εμβολιασμών. Η χρηματοδότηση των νοσοκομείων πέφτει κι άλλο, ανοίγοντας νέο πεδίο δράσης για τους επιχειρηματικούς ομίλους της Υγείας.
Κάθε λέξη που αναφέρεται στην Υγεία επιβεβαιώνει ότι οι περίπου από 20.000 νεκροί από την πανδημία, η κατάσταση στα νοσοκομεία, δεν είναι αποτέλεσμα της “πρωτοφανούς πίεσης” στο σύστημα Υγείας, αλλά της στρατηγικής όλων των κυβερνήσεων. Κάθε μειωμένο κονδύλι είναι ένα ακόμα “σπρώξιμο πελατείας” στον ιδιωτικό τομέα, ένα δωράκι στους ιδιώτες κλινικάρχες. Συντηρούνται οι όροι που οδηγούν στη σαπίλα της “προτεραιότητας”, του ποιος θα σωθεί μπαίνοντας σε μια ΜΕΘ, του αποκλεισμού ασθενών, της κατάργησης χειρουργείων, κρίσιμων θεραπειών.
Ούτε συζήτηση φυσικά για επίταξη ιδιωτικών μονάδων Υγείας την ώρα που ο κόσμος πεθαίνει, μην τυχόν και θιχτεί η κερδοφορία των κλινικαρχών!
Αντί για ενίσχυση ο πρωθυπουργός κατά την παρουσία του στην περιοχή χωρίς ντροπή ανέφερε ότι θα συνεχίσουν ακάθεκτοι στους σχεδιασμούς τους για το «νέο ΕΣΥ» που προβλέπει συγχώνευση και κλείσιμο κλινικών στην περιοχή.
Την στιγμή που το Μαμάτσειο και το Μποδοσάκειο λειτουργούν υποστελεχωμένα με κίνδυνο για τις ζωές μας αυτοί κυνικά ομολογούν ότι προτεραιότητα έχουν τα σχέδια για παραπέρα εμπορευματοποίηση της υγείας.
Για την υγεία μας, λοιπόν, για την προστασία της ζωής μας, του εισοδήματός μας, για τα σχολεία και τα Πανεπιστήμια των παιδιών μας δεν υπάρχει φράγκο, αλλά λεφτά υπάρχουν για να καταβάλλουμε 4 δισ. κάθε χρόνο στο ΝΑΤΟ για τα δολοφονικά του σχέδια, για να είναι η χώρα μας βασικό ορμητήριο των ΝΑΤΟικών, κανονικός μαγνήτης πολέμου. Οι δαπάνες για τα εξοπλιστικά προγράμματα αυξάνονται κατά μισό δισ. ευρώ, φτάνοντας στα 3,5 δισ. Οπότε ο συνολικός λογαριασμός φτάνει τα 7,5 δισ., το 11,5% των συνολικών δαπανών. Δίνουν δηλαδή λεφτά για την προστασία των συμφερόντων των καπιταλιστών στη Σαουδική Αραβία και το Σαχέλ, όχι όμως για την ενίσχυση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας.
Συναγωνιστές, συναγωνίστριες
Σε εξέλιξη βρίσκεται το σχέδιο απολιγνιτοποίησης που σύμφωνα με την κυβέρνηση θα οδηγήσει «στη δίκαιη πράσινη ανάπτυξη». Η μετάβαση αυτή θα υπάρξει, αλλά θα είναι η μετάβαση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων των ΑΠΕ σε νέα πεδία κερδοφορίας.
Η στρατηγική της «απελευθέρωσης» όσο και η «πράσινη ανάπτυξη» που υπηρετεί πιστά η κυβέρνηση όπως έκαναν προηγούμενα ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΛΑ δεν συναντιούνται πουθενά με τα εργατικά – λαϊκά συμφέροντα και τις ανάγκες τους. Κάθε απόφαση για τη θωράκιση της κερδοφορίας της ΔΕΗ και των άλλων ενεργειακών ομίλων μεταφράζεται σε ακόμα χειρότερους όρους πρόσβασης του λαού στο αγαθό της Ενέργειας.
Η απολιγνιτοποίηση δεν μπορεί να είναι ούτε ομαλή ούτε δίκαιη γιατί δεν μπορεί να υπάρξει «ομαλή» και «δίκαιη» ανεργία, όπως δε μπορεί να υπάρξει «ομαλή» και «δίκαιη» ενεργειακή φτώχεια.
Το κλείσιμο των σταθμών και των ορυχείων της περιοχής θα έχουν σαν συνέπεια την παραπέρα αύξηση της ανεργίας και της ενεργειακής φτώχειας, το πανάκριβο πράσινο ρεύμα, την αύξηση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας από το εισαγόμενο φυσικό αέριο, θα βάλει σε κίνδυνο την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας.
Και όλα αυτά γίνονται με πρόσχημα την προστασία του περιβάλλοντος, τη στιγμή που ετοιμάζουν ακόμα και καύση απορριμμάτων, οι ανεμογεννήτριες καταστρέφουν κάθε κορυφογραμμή με συνέπειες στον υδροφόρο ορίζοντα, ενώ μια σειρά από φ/β πάρκα καταστρέφουν ακόμα και γη υψηλής παραγωγικότητας αλλά και βοσκότοπους.
Συναγωνιστές, συναγωνίστριες
Πριν λίγους μήνες η κυβέρνηση ψήφισε ένα νόμο έκτρωμα όπως χαρακτηρίσαμε από την πρώτη στιγμή. Δεν πρόκειται για άλλο ένα νόμο, για άλλη μια προσπάθεια να δυσκολέψουν τον καθημερινό αγώνα μας να επιβιώσουμε.
Είναι ένας οδοστρωτήρας πάνω στη θεμέλιο λίθο των δικαιωμάτων μας. Στο χρόνο εργασίας. Από εκεί δηλαδή που ξεκινά και τελειώνει αυτό που καθορίζει:
πώς και πόσο θα πληρωνόμαστε,
πότε και πόσο θα βλέπουμε τα παιδιά μας,
αν και για πόσο θα μένουμε υγιείς,
αν θα πάμε και αύριο για δουλειά, ή αν θα σακατευτούμε οριστικά.
Γιατί τί άλλο περιμένει κανείς να συμβεί με την επέκταση της εργάσιμης μέρας στις 13 ώρες;
Πώς καλύτερα να περιγράψει κανείς τη φυσική εξόντωση με αριθμούς από τις 150 ώρες υπερωρία το μήνα;
Πώς αλλιώς να εξηγήσεις σε κάποιον τί είναι εργασιακή ζούγκλα όταν και μια ανάσα ανάμεσα στα ατέλειωτα ωράρια, θα είναι κι αυτή έξω από τον εργάσιμο χρόνο; Όταν θα πρέπει να δουλέψεις ακόμη και για το διάλειμμα που έκανες;
Θα πει όμως κανείς: μα καλά δεν ξέρουν τί κάνουν; Δεν καταλαβαίνουν ότι έτσι οδηγούν τον εργαζόμενο πέρα από τα όρια της ανθρώπινης αντοχής;
Η απάντηση συνάδελφοι μπορεί να δοθεί με την εξής ερώτηση: έχει άραγε όρια η ανθρώπινη εκμετάλλευση;
Έχει όριο η δίψα των εργοδοτών για κέρδη;
Είχαν ποτέ όρια οι ανταγωνισμοί των επιχειρηματικών ομίλων;
Εδώ για τα κέρδη σφάζουν λαούς απ’ άκρη σε άκρη σ’ όλο τον κόσμο, το χρόνο δουλειάς θα άφηναν χωρίς να τον τσακίσουν;
Διαφημίζουν μια νέα “κανονικότητα” καλυμμένη με το πέπλο του “εκσυγχρονισμού” των εργασιακών σχέσεων και της “διευκόλυνσης” των εργαζομένων!
Εκσυγχρονισμός, όμως, δεν είναι η προσαρμογή των εργασιακών σχέσεων στις μεταβαλλόμενες ανάγκες του αδηφάγου κεφαλαίου, όπως προσπαθεί να το παρουσιάσει η κυβέρνηση.
Εκσυγχρονισμός είναι:
– Η γενική μείωση του εργάσιμου χρόνου.
– Η σταθερή δουλειά για όλους.
– Η κατάργηση κάθε μορφής “ευελιξίας”.
– Μισθοί και δικαιώματα με βάση τις σύγχρονες ανάγκες.
Ούτε είναι εκσυγχρονισμός, βέβαια, οι ατομικές συμβάσεις, δηλαδή η ατομική διαπραγμάτευση ανάμεσα σε επιχειρήσεις και εργαζόμενους.
Όσο άπειροι κι αν είναι οι εργαζόμενοι, ιδιαίτερα οι νέοι και οι νέες, μπορούν να καταλάβουν πως κανείς δεν μπορεί να ορίζει με βάση τις δικές του ανάγκες την εργασιακή σχέση που επιθυμεί, να ορίζει τη ζωή του σε “συνεργασία” και “συνεννόηση” με τον εργοδότη και την επιχείρηση!
Μπορούν να δουν και το ψέμα, αλλά και την παγίδα που τους στήνουν.
Γιατί η ατομική σύμβαση είναι μόνο όρος διάσπασης της ενότητας της εργατικής τάξης. Για αυτό και προχωρούν ένα βήμα παραπέρα την επίθεση στη συνδικαλιστική δράση και το δικαίωμα στην απεργία.
Παρουσιάζουν τη δράση των Συνδικάτων περίπου ως εγκληματική ενέργεια, μη μπορώντας να κρύψουν το μίσος εργοδοτών και κυβερνήσεων απέναντι στην οργανωμένη – συλλογική διεκδίκηση.
Χτυπούν χωρίς προσχήματα το συνταγματικά κατοχυρωμένο απεργιακό δικαίωμα, με όλα αυτά τα απίθανα για την “ελάχιστη εγγυημένη υπηρεσία σε κλάδους κοινής ωφέλειας κατά τη διάρκεια της απεργίας”!!!
Βάζουν νέα εμπόδια στη λήψη απόφασης για απεργία. Επιβάλλουν στα σωματεία την εφαρμογή ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, σε συνδυασμό με την προηγούμενη διάταξη του ΣΥΡΙΖΑ, περί υποχρεωτικής συμμετοχής στη Γενική Συνέλευση, που για απεργία θα αποφασίζει τουλάχιστον το 50% των οικονομικά ενεργών μελών του πρωτοβάθμιου συνδικάτου.
Είναι ξεκάθαρο τί θέλουν να κάνουν με αυτό το έκτρωμα. Γι’ αυτό θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να μείνει στα χαρτιά αυτός ο νόμος.
Συναγωνιστές, συναγωνίστριες
Είναι σαφές ότι είμαστε σε τροχιά σύγκρουσης με την κυβέρνηση και την εργοδοσία και μια πρώτη γεύση πήραμε από την πρόσφατη επίσκεψη του πρωθυπουργού στην περιοχή μας.
Επειδή η επίσκεψη του πρωθυπουργού ήταν μακριά από τα πραγματικά προβλήματα και τις αγωνίες, επέλεξε να απαντήσει στο λαό που διαδήλωνε με αστυνομική καταστολή, ΜΑΤ και χημικά.
Το ”νέο παραγωγικό μοντέλο” που οραματίζεται για τη Δυτική Μακεδονία είναι φτιαγμένο από τα ίδια παλιά υλικά του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της εμπορευματοποίησης του αγαθού της ενέργειας, που έχουν οδηγήσει στη σημερινή κατάσταση, προκειμένου να ανοίξουν νέα πεδία “πράσινης” κερδοφορίας σε λίγους επιχειρηματικούς ομίλους.
Ο λαός της περιοχής μπορεί και πρέπει να ορθώσει το ανάστημά του απέναντι σε αυτή την πολιτική και να διεκδικήσει να ζει με βάση τις δυνατότητες της εποχής και τις σύγχρονες ανάγκες του.
Εμείς λοιπόν που νιώθουμε στο πετσί μας χρόνια τώρα τί πάει να πει εκμετάλλευση και πώς αυτή συντελείται στους χώρους δουλειάς τους απαντούμε:
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 8ωρο ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΠΑΖΑΡΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΔΙΑΛΟΓΟ.
Ο νόμος Χατζηδάκη θα μείνει στα χαρτιά
Συναγωνιστές, συναγωνίστριες
Δεν συμβιβαζόμαστε με την ιδέα ότι κάθε μέρα θα περιορίζουμε κι άλλο τις ανάγκες μας!
Οι μεγάλοι αγώνες του τελευταίου διαστήματος, ο συγκλονιστικός και νικηφόρος αγώνας των λιμενεργατών στις προβλήτες της COSCO, ο αγώνας των εργαζομένων της “efood”, των ναυτεργατών και άλλων μας εμπνέουν, μας έδωσαν θάρρος. Απέτρεψαν την επιδείνωση της θέσης τους σε μια σειρά χώρους, ανάγκασαν την εργοδοσία να πάρει ορισμένα μέτρα για την προστασία της ανθρώπινης εργασίας, για την ασφάλεια και την υγεία σε χώρους δουλειάς. Αυτά που κέρδισαν, δεν τους τα έδωσε καμία κυβέρνηση, ίσα – ίσα όλες οι κυβερνήσεις νομοθετούσαν σε βάρος τους, στο όνομα των “εμβληματικών επενδύσεων”.
Το τοπίο, λοιπόν, ξεκαθαρίζει: Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό. Δεν υπάρχουν λύσεις από τα πάνω, έχουμε πείρα, τα κέρδη του κεφαλαίου δεν συμβιβάζονται με τα εργατικά – λαϊκά συμφέροντα.
Η διέξοδος βρίσκεται στην οργανωμένη πάλη για μέτρα ανακούφισης από την ακρίβεια, κατάργηση των έμμεσων φόρων, αύξηση των μισθών και συντάξεων, κατάργηση των αντεργατικών νόμων που καθηλώνουν το λαϊκό εισόδημα, για να πληρώσει το κεφάλαιο.
Δεν μένουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Λύση και διέξοδος είναι οι αγώνες για να μπουν εμπόδια στη στρατηγική των επιχειρηματικών ομίλων και των κομμάτων τους Να δυναμώσει η πάλη μέσα στους εργασιακούς χώρους, να ενισχυθεί το κύμα ανυπακοής σε αυτήν την πολιτική σε κάθε συνοικία, σε κάθε σχολείο και σχολή, σε κάθε χωριό με μορφές οργάνωσης παντού. Με ζωντανές διαδικασίες, με συσκέψεις, συνελεύσεις παίρνουμε την κατάσταση στα δικά μας χέρια.
Η αλληλεγγύη, η αγωνιστική στάση ζωής είναι τα γνήσια ιδανικά του λαού, αυτά είναι τα όπλα μας. Προστατεύουμε τον λαό ώστε κανείς να μην πεινάσει, κανείς να μην κρυώσει φέτος τον χειμώνα!
Συνεχίζουμε αποφασιστικά την πάλη για:
- Φθηνό ρεύμα για όλο το λαό. Καμία διακοπή σε όσους αδυνατούν να πληρώσουν.
- Κατάργηση του ΦΠΑ σε είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Κατάργηση του ΕΦΚ στο πετρέλαιο.
- Εξασφάλιση ξυλείας για τα χωριά. Να εξασφαλιστούν οι πόροι στα δασαρχεία για να τη διαθέσουν.
- Ούτε μέρα χωρίς τηλεθέρμανση. Καμία αύξηση στην τιμή της. Επέκταση της και σε άλλους οικισμούς.
- Ενίσχυση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας. Ενίσχυση σε προσωπικό και μέσα του Μαμάτσειου, του Μποδοσάκειου, του Κέντρου Υγείας Κοζάνης, Σιάτιστας, Σερβίων, Τσοτυλίου, όλων των περιφερειακών ιατρείων.
- Ενίσχυση των κλιμακίων του ΕΟΔΥ.
- Καμία σκέψη για συγχωνεύσεις νοσοκομείων και κλείσιμο κλινικών.
- Μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς. Δωρεάν συχνά περιοδικά τεστ για όλους με ευθύνη κράτους και εργοδοσίας.
- Να μην κλείσουν και να αναβαθμιστούν περιβαλλοντικά ορυχεία και ΑΗΣ.
- Ενέργεια κοινωνικό αγαθό όχι εμπόρευμα.
- Μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος. Όχι στην καύση απορριμμάτων. Όχι σε μετατροπή της περιοχης σε χαβούζα τοξικών αποβλήτων. Όχι στην ανεξέλεγκτη τοποθέτηση ΑΠΕ.
- Να καταργηθεί ο νόμος έκτρωμα Χατζηδάκη που καταργεί το οκτάωρο, καθιερώνει τις απλήρωτες υπερωρίες. Που καταστρατηγεί συνδικαλιστικά δικαιώματα, φακελώνει ηλεκτρονικά αγωνιστές.
- Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας για όλους με μισθούς που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες.
- Όχι στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας.
