Ενώνουμε τη φωνή μας με εργαζόμενους, ανέργους και συνδικάτα που αγωνίζονται όπως κι εμείς για:
- Ουσιαστικές αυξήσεις σε μισθούς και μεροκάματα και υπογραφή κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
- Τη στήριξη του λαϊκού εισοδήματος από την τεράστια ακρίβεια στα καύσιμα, στη θέρμανση, στο ηλεκτρικό ρεύμα, σε βασικά προϊόντα στα supermarket.
- Την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας με προσλήψεις προσωπικού με σταθερή δουλειά και δικαιώματα.
- Την επίταξη του ιδιωτικού τομέα υγείας.
- Επίδομα ανεργίας 600 ευρώ χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
- Τα ασφαλιστικά δικαιώματά μας που κάθε μέρα συρρικνώνονται, για αναγνώριση και διανομή των «υπέρ αγνώστων» ενσήμων, να σταματήσει η κλοπή της ασφάλισής μας. Δεν κάνουμε πίσω από το δικαίωμά μας « κάθε μέρα δουλειάς να είναι και μέρα ασφάλισης».
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι, η ανακούφιση της ζωής μας, η αντιμετώπιση των μεγάλων προβλημάτων, προϋποθέτει την ενίσχυση του αγώνα.
Ο δρόμος της πάλης, με επίκεντρο τις ανάγκες μας, είναι ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος να βάλουμε εμπόδια σε μια πολιτική, που υλοποιείται διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις και αφαιρεί από τη ζωή μας δικαιώματα και κατακτήσεις, συνθλίβει τις ανάγκες μας προκειμένου να εξασφαλίσει ακόμη περισσότερα προνόμια και κέρδη για τους λίγους που εκμεταλλεύονται τον ιδρώτα της δουλειάς μας.
Όσα και αν υπόσχονται οι κυβερνώντες, σημερινοί και προηγούμενοι, όσο κι αν μας καλούν να κάνουμε υπομονή για να δούμε «φως στο τούνελ» της μισοζωής, της μιζέριας, των συρρικνωμένων μισθών και μεροκάματων που είναι παγωμένα στα ελάχιστα εδώ και 13 χρόνια, εμείς, διαπιστώνουμε καθημερινά ότι τα πράγματα χειροτερεύουν, τα προβλήματα πολλαπλασιάζονται.
Οι μεγαλοεργοδότες και τα αφεντικά ακονίζουν τα δόντια τους για τα δις του Ταμείου Ανάκαμψης κι εμείς δεν έχουμε να πληρώσουμε το ηλεκτρικό ρεύμα και να θερμάνουμε τα σπίτια μας. Συνεχώς αφαιρούμε από τη λίστα για το supermarket αγαθά, που έχουμε ανάγκη. Το μεροκάματο εξανεμίζεται πριν γυρίσουμε στο σπίτι μας.
Είναι πρόκληση τα δημόσια νοσοκομεία να έχουν τεράστιες ελλείψεις, να έχουν μετατραπεί ουσιαστικά σε νοσοκομεία μίας νόσου κι εμείς να περιμένουμε να γιατροπορευτούμε στις πανάκριβες ιδιωτικές επιχειρήσεις στην υγεία, που θησαυρίζουν στην κυριολεξία.
Ως εδώ και μη παρέκει!.
Ο αγώνας σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, σε όλη τη χώρα, πρέπει να ενισχυθεί.
Με τη μαζική συμμετοχή μας στα συλλαλητήρια στις 26 Φλεβάρη φιλοδοξούμενα βάλουμε γερές βάσεις, ώστε να πάμε με μεγαλύτερη δυναμική στην Πανελλαδική Πανοικοδομική Απεργία που έχουμε αποφασίσει για τις 16 Μάρτη, διεκδικώντας να μετρήσουμε αποτελέσματα σε μια σειρά οξυμένα προβλήματα.
Τις λύσεις που έχουμε ανάγκη πρέπει να τις επιβάλουμε με τον αγώνα μας.
Ο αγώνας, μας έχει ανάγκη όλους και όλοι έχουμε ανάγκη τον αγώνα βάζοντας μπροστά τις ανάγκες μας.
