Η φύση χάρισε σε όλα τα πλάσματα την αγάπη: Απέραντη, Γενναιόδωρη, Άδολη, Προσφέρεται σε όλους, Ημερεύει τα πνεύματα.
Αυτή ένωσε τον άντρα με τη γυναίκα: «Σ’ αγαπώ γιατί είσαι ωραία, σ’ αγαπώ γιατί είσαι εσύ κι αγαπώ κι όλο τον κόσμο γιατί ζεις κι εσύ μαζί»
Συνέχει και δυναμώνει όλες τις σχέσεις, που γεννάει η πρώτη ένωση του άντρα με τη γυναίκα: Ο γονιός πασχίζει μια ζωή να προσφέρει στα παιδιά και στα εγγόνια, ο αδελφός στον αδελφό και ύστερα το παιδί προς το γονιό στα γεράματα.
Έτσι ο πρώτος κύκλος, η οικογένεια γίνεται μια ζεστή αγκαλιά. Η θαλπωρή της σφυρηλατεί το δυνατό άνθρωπο, που είναι έτοιμος να ανοίξει την καρδιά του στους άλλους και να προσφέρει γενναιόδωρα από την ανεξάντλητη πηγή της αγάπης σ’ αυτούς που θα συναντήσει σε κάθε του βήμα: στο φίλο, το γείτονα, το συνεργάτη, τους γνωστούς και άγνωστους συνοδοιπόρους στη δουλειά, στο σύλλογο, στην απεργία, στη διαδήλωση, στις χαρές και στις λύπες. Μα πάνω απ’ όλα στον ανήμπορο, τον αναγκεμένο, το στερημένο, τον αδύναμο, το φυλακισμένο, τον ξεριζωμένο.
Η δύναμή της μπορεί να γυρίσει τον κόσμο ανάποδα: γιατρεύει πληγές, ξεριζώνει αγκάθια, δυναμώνει την ψυχή και το σώμα. Και ανταμείβει το δότη πολλαπλά, με τη χαρά της ζωής και την ηρεμία να φτάσει ως το τέλος, για να ξεκουραστεί στην αγκαλιά της γης.
Ένα δέντρο, μια μηλιά μας καλεί να ακούσουμε τη δική της ιστορία αγάπης με ένα αγόρι.
Η αγάπη όλα τα υπομένει, η αγάπη όλα τα ελπίζει, δίνει ζωή στην οικουμένη κι η γη γυρίζει.
Γκουτζιαμάνη Γιάννα
