Φίλος μου, ψηφοφόρος του Σύριζα από την Αθήνα, μου στέλνει το παρακάτω email με αφορμή τη συνάντηση με τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου που ζητά ο Βαξεβάνης μετά τις υποτιθέμενες αποκαλύψεις για τις παρακολουθήσεις.
«Αγαπητέ μου Χρήστο, ζητώ να με συγχωρήσεις, αλλά το παραπάνω άρθρο του Documento είναι εξαιρετικά προβοκατόρικο που δεν μπορώ να συγκρατηθώ. Ειλικρινά κατανοώ και σέβομαι απόλυτα την αδιαφορία που δείχνεις για την πολιτική. Μπορείς απλά να το αγνοήσεις. Όσο όμως με αφορά, πες με υπερβολικό, αλλά θεωρώ ότι πλέον κινδυνεύει η Δημοκρατία. Θεωρώ ότι όλα τα πολιτικά πρόσωπα, σε όλο το φάσμα, από τα Αριστερά ως τα Δεξιά, αλλά και η επιχειρηματική ελίτ της χώρας, θα πάει αύριο στο περίπτερο να αγοράσει το Documento. Μια περιέργεια θα την έχουν όλοι. Να μάθουν δηλαδή αν τους παρακολουθούσε/παρακολουθεί ο Μητσοτάκης. Και πάλι σου ζητώ συγνώμη. Καλό βράδυ. Ο φίλος σου Λάμπρος.»
Με το που το διάβασα σκέφτηκα πόσο πολύ αφελείς παραμένουν ακόμα και σήμερα οι περισσότεροι Έλληνες, αλλά και πόσο αιχμάλωτοι των ψευδαισθήσεων τους. Από τη μια να θεωρείς τον Μητσοτάκη ως ένα από τα μετριότερα «πολιτικά προϊόντα» της ελληνική εκδοχής της μετανεωτερικότητας, και από την άλλη όχι σαν έναν αλλά σαν τους τέσσερις ιππότες της Αποκάλυψης μαζί! Τέσσερις σε Ένα. Free and ready to go! Για να δούμε όμως τι πραγματικά συμβαίνει.
Πάμε λοιπόν!
Μέρος Πρώτο
Μα δεν υπήρχαν υποκλοπές στο παρελθόν; Πραγματικά αυτό θέλουν να μας πουν;
Το όνομα Θεοφάνης Τόμπρας λέει σε κάποιους κάτι;
Θα έπρεπε. Ήταν ο μέγας σύνδεσμος του ΠΑΣΟΚ και στενός συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου.
Αμφιβάλλει κάποιος για αυτό;
“Ο Θεοφάνης Τόμπρας ήταν Έλληνας αξιωματικός του στρατού ξηράς και επιχειρηματίας, ο οποίος διετέλεσε υποδιοικητής του ΟΤΕ (1981- 1984) και διοικητής/γενικός διευθυντής του ίδιου οργανισμού
(1984 – 1989). Είχε στενές σχέσεις με τον τότε πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου και διατηρούσε άρρηκτες φιλικές σχέσεις με τον Σωκράτη Κόκκαλη αλλά και τους δημοσιογράφους Νίκο Κακαουνάκη και Γιώργο Κουρή, εκδότη της «Αυριανής». Μάλιστα στην εφημερίδα του Νίκου Κακαουνάκη «Καλάμι» είχαν δημοσιευτεί αρκετές φορές απομαγνητοφωνήσεις από κασέτες που περιείχαν ιδιωτικές συνομιλίες του Κωνσταντίνου Καραμανλή, με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας να καταγγέλλει τον Τόμπρα ως πηγή αυτών των κασετών.”
https://www.lifo.gr/articles/skandala-ypoklopon-apo-ton-tompra-kai-ton-mayriki-eos-simera
Σημειωτέον ότι οι απομαγνητοφωνήσεις αυτές σε πολλές περιπτώσεις προέρχονταν από την εποχή που ο Καραμανλής ήταν πρόεδρος της δημοκρατίας. Απλά τότε δεν τραγικοποιούσαμε το κάθε τι.
Παραθέτω μία ακόμη έρευνα για το πώς το ΠΑΣΟΚ τα πρώτα εκείνα χρόνια συνέχιζε τις παρακολουθήσεις ενδεχομένως μάλιστα επεκτείνοντας και το εύρος των ανθρώπων που παρακολουθούνταν.
https://www.efsyn.gr/politiki/135208_kai-omos-pasok-eihe-hafiedes-kai-fakelone-ta-kommata
Αυτά τα λέει Η Εφημερίδα των Συντακτών όχι καμία δεξιά εφημερίδα.
Τότε δεν κινδύνευε η δημοκρατία;
Ή είχε φορέσει αόρατη πανοπλία και μετά την έχασε στα χρόνια της διακυβέρνησης Μητσοτάκη;
Μήπως να θυμίσω και τον τρόπο με τον οποίο ανεστάλη η δίωξη Τόμπρα; (όπως θα ανασταλεί δηλαδή και η δίωξη τον σημερινών αυτουργών των πράξεων παρακολούθησης) με πολιτική διαδικασία.
Κανένας λογικός άνθρωπος δεν αμφισβητεί πως τη δεκαετία του 80 υπήρξαν υποκλοπές.
Και φυσικά και τις επόμενες δεκαετίες!
Τόμπρας -Μαυρίκης- Γρυλλάκης
Η επιτομή της Ελληνικής πραγματικότητας παρακολούθησης.
Εκεί όμως που φαίνεται ξεκάθαρα η αφέλεια των αριστερών, είναι όταν ισχυρίζονται πως η επιχειρηματική ελίτ της χώρας περιμένει από τον κάθε Βαξεβάνη και το κάθε Documento να μάθει αν παρακολουθείται. Θα ήταν επιχειρηματική ελίτ, αν περίμενε από τον καθένα δημοσιογράφο να μάθει τέτοιες ευαίσθητες πληροφορίες; Μα είναι δυνατόν να τα λένε αυτά; Μη σας πω, πως επειδή τυχαίνει να έχω γνωρίσει κάποιους ανθρώπους που ανήκουν στην επιχειρηματική ελίτ της χώρας, τροφοδοτούν με λανθασμένες πληροφορίες τους κρατικούς κοριούς.
Κλασικό κόλπο …
Μέρος Δεύτερο
Θα επιχειρήσω να τοποθετήσω τα πράγματα σε μία ευρύτερη οπτική.
Πρώτον: Η Ελληνική Δημοκρατία, εννοώ φυσικά τη νεότερη Ελληνική Δημοκρατία, ήταν πάντοτε καχεκτική. Ποιοι οι λόγοι; Πολλοί. Η απουσία αστικής τάξης, η απουσία αριστοκρατίας, και η μη-καπιταλιστική πρωτογενής συσσώρευση κεφαλαίου οδηγούν σε μία περίεργη διαπίδυση μεταξύ των χυμών του κράτους της κοινωνίας και του κεφαλαίου εξαιτίας των οποίων δεν μπορεί να εγκαθιδρυθεί κράτος δικαίου, τουλάχιστον όχι ολοκληρωμένο κράτος δικαίου. Είχαμε βέβαια πάντα τα πιο φιλελεύθερα συντάγματα. Γιατί αλήθεια; Πώς είναι δυνατόν η ψωροκώσταινα να έχει τόσο φιλελεύθερα συντάγματα; Μα για ένα πολύ απλό λόγο: Δεν εφαρμόστηκαν ποτέ! Επομένως όλα στα λόγια!
Δεύτερον: Οι πληροφοριοδότες αποτελούν ένα διαχρονικό φαινόμενο όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλο τον κόσμο, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, σε κάθε ιστορική περίοδο. Αυτά τα ξέρει ακόμα και ένας δευτεροετής προπτυχιακός της ιστορίας σε οποιοδήποτε αξιοπρεπές πανεπιστήμιο του εξωτερικού. Οι πληροφοριοδότες – γιατί στη Ρωμαϊκή Res publica δεν είχανε ηλεκτρονικούς κοριούς αλλά είχαν το ανθρώπινο είδος των κοριών – είναι λοιπόν διαχρονικό φαινόμενο. Τίποτα καινούργιο. Αφελής λοιπόν όποιος πιστεύει ότι στην εποχή μας θα εκλείψουν οι πληροφοριοδότες. Νομίζω ότι ο πληροφοριοδότης είναι το παλαιότερο επάγγελμα μετά την πόρνη.
Μέρος Τρίτον
Στο τρίτο και τελευταίο μέρος θα επιχειρήσω να προσεγγίσω τη θεωρητική πλευρά του προβλήματος. Η παρακολούθηση ανθρώπων ανήκει στα κρύφια της εξουσίας τα λεγόμενα ARCANA IMPERII. Ακόμη και ο Αρνόλδος Κλαπμάριος, θεωρητικός των κρυφίων της εξουσίας ο οποίος απεβίωσε στην νεότατη ηλικία των 29 ετών, το γνώριζε, το αναγνώριζε και το καταλάβαινε αυτό. Παρά τα όσα λέγονται στη βιβλιογραφία, τα κλειδιά της εξουσίας δεν είναι μία έννοια σκοτεινή και συγκεχυμένη. Τουναντίον, συναπαρτίζονται από όλα εκείνα τα στοιχεία τα οποία επιτρέπουν στην ηγεμονική αρχή να επιδιώκει την εξουσία και να τη διατηρεί. Πρακτικές οι οποίες δεν μπορούν και δεν πρέπει να δουν, ως πρακτικές εγκαθιδρυμένες, το φως της μέρας. Μοιάζουν με τα μυστικά που είπε ο δίσημος Κένταυρος Χείρων στον Αχιλλέα και ο όποιος αλληγοροποιείται από τον σημαντικότερο περί πολιτικής επιστήμης συγγραφέας της νεότερης περιόδου, τον Μέγα Γραμματέα της Σινιορίας της Φλωρεντίας και λάτρη του Καίσαρα Βοργία, τον Νικολό Μακιαβέλλι. Άλλωστε η παρακολούθηση ανθρώπων, όσο άθλια και σκληρή αν μας φαίνεται, αποτελεί το μακρύ χέρι του Χομπσιανού Λεβιάθαν, του μεγάλου τέρατος που λέγεται κράτος.
Και για να διαλύσω τις αφελείς ιδέες ορισμένων περί κράτους, αρκεί να σκεφτούμε ποιο ρόλο παίζει ο Κράτος, ο υπηρέτης και εκτελεστής των εντολών του Δία, ο οποίος σε συνεργασία με τη Βία, στο αθάνατο έργο «Προμηθέας Δεσμώτης», οδηγούν τον Τιτάνα Προμηθέα, τον μέγα μύστη και ιεροφάντη, και τον αλυσοδέσουν στον βράχο. Ο ανώνυμος συγγραφέας – τον οποίον δεν θα μάθουμε μάλλον ποτέ μιας και είναι βέβαιο πια πως δεν είναι ο Αισχύλος – είπε αλληγορικά όλα όσα μπορούσαν να ειπωθούν για το κράτος και τη φύση της εξουσίας η οποία είναι απαράλλακτη στους αιώνες. Διαμεσολαβείται κάθε φορά διαφορετικά, όταν όμως απειλείται δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο.
Τέλος, είναι ο μεγάλος Γάλλος διανοητής Μισέλ Φουκώ ο οποίος δείχνει ξεκάθαρα στο έργο του ότι ο έλεγχος είναι πολύ ενδελεχέστερος και αγγίζει κάθε πλευρά του κόσμου μας και του εαυτού μας από ότι σε προηγούμενες ιστορικές περιόδους.
