Από θεώρημα γεωμετρίας η αφορμή
με μέσο την ποίηση – τη γλώσσα της ψυχής
διανύουμε το χωροχρόνο της σιωπής
όχι από αδυναμία και αδιαφορία
από μόνιμες εσωτερικές παλινδρομήσεις
αναζητούμε “ηγέτες”, “σωτήρες”, “πρότυπα”
διολισθαίνουμε μόνιμα στη λογική της ανάθεσης
χωρίς εγγυήσεις, με ατελείς μνήμες και
ατεκμηρίωτες επαναλήψεις-έρχονται ξανά εκλογές…
μια αέναη συλλογική “σισσύφια” περιπέτεια
φαύλοι κύκλοι που επαναλαμβάνονται
διαπιστώσεις ,αναλύσεις, σε δίπολα παγιδευμένοι
δεν ασκούμε ,μόνο εκχωρούμε το δικαίωμα της ψήφου
δικαιώματα που δεν χαρίστηκαν ,μόνο διεκδικήθηκαν
τα κεκτημένα κινδυνεύουν ,η “κανονικότητα” παραμονεύει
με το σκοπό-στόχο κάθε φορά να “αγιάζει” τα μέσα
και δυστυχώς όχι να τα ορίζει-όλα “επιτρέπονται”…
μακριά όμως από “επικίνδυνους” επαναπροσδιορισμούς
αρκεί να μην αμφισβητούμε , διεμβολίζουμε το ”όλον”
και αποκαλυφθεί η εκτελεστική μας ολιγαρχία και
ο αποικιακός μας δεσποτισμός υπηρέτες
μιας αδηφάγας υπερδομής που για αναπαραγωγή
και διαιώνιση βρίσκει πάντα τρόπους…
Με μέσο την ποίηση – τη γλώσσα της ψυχής
από θεώρημα γεωμετρίας η αφορμή
Εντός εκτός και επί τα αυτά . . . και Ξημερώνει . . .
Βαγγέλης Χατζηαλεξίου
Υ.Γ
Το τραγούδι που ακολουθεί είναι ένα από τα τραγούδια που έπαιζαν και ακούγονταν τις πρώτες μέρες της καραντίνας, το Μάρτη του 2020, στα μπαλκόνια της γειτονιάς μου στην πόλη μας και αλλού . . .
Σε λίγες μέρες κλείνουμε τρία χρόνια . . .
