Την Κυριακή της Τυρινής (26.2.) έγινε στη Λευκόβρυση Κοζάνης τιμητική αποχαιρετιστήρια εκδήλωση για τον επί 46 χρόνια εφημέριο του χωριού, π. Αντώνιο Καλαμπούκα. Οι γυναίκες της Ενορίας δώρισαν στον απερχόμενο εφημέριο αγιογραφημένη εικόνα του Αγ. Αντωνίου και η Εκκλησιαστική Επιτροπή του επέδωσε τιμητική πλακέτα σε έκφραση της τιμής και ευγνωμοσύνης της για την προσφορά του. Ο Θεολόγος και ιεροψάλτης του ναού Γεώργιος Τσακαλίδης μίλησε για την επί μισό περίπου αιώνα ιερατεία του π. Αντωνίου και συνέθεσε σχετικό ψαλτοτράγουδο, το οποίο απέδωσαν από κοινού οι δύο χοροί των ιεροψαλτών. Δημοσιεύουμε παρακάτω την ομιλία και το ψαλτοτράγουδο.
Σήμερα, αγαπητοί αδελφοί, είναι μια δύσκολη ημέρα, γιατί κατ’ αυτήν αποχαιρετούμε επίσημα τον εφημέριο της Ενορίας μας, τον π. Αντώνιο Καλαμπούκα, ο οποίος διακόνησε άοκνα την ενορία μας επί σαράντα έξι συναπτά έτη, (από τις 7 Μαρτίου 1977 μέχρι σήμερα 26 Φεβρουαρίου 2023). Ποιος θα τον διαδεχθεί παραμένει ακόμη αδιευκρίνιστο. Ευχόμαστε το ζήτημα αυτό να λυθεί από την Ιερά Μητρόπολη Σερβίων και Κοζάνης κατά τον καλύτερο τρόπο προς πνευματικό όφελος όλων των ενοριτών. Αυτό που οφείλουμε να κάνουμε εμείς σήμερα είναι να ευχαριστήσουμε τον π. Αντώνιο μέσα από την καρδιά μας και να του εκφράσουμε τη μεγάλη ευγνωμοσύνη μας για την όλη προσφορά του για μισό περίπου αιώνα που βρισκόταν ανάμεσά μας. Αυτός βάπτισε πολλούς από εμάς, αυτός πάντρεψε επίσης μεγάλο μέρος ενοριτών μας και αυτός συνόδεψε στην τελευταία τους κατοικία τους εξ ημών απελθόντας στην αιωνιότητα. Θα παραμείνουν αλησμόνητες στη μνήμη μας η σταθερή και μελωδική φωνή του, η συγκίνηση που ένοιωθε και μετέδιδε και σ’ εμάς κατά την ανάγνωση των περικοπών των ιερών Ευαγγελίων στις ακολουθίες της Μ. Εβδομάδος, καθώς και η αστεία και εύχαρις διάθεσή του. Δεν έλειψε ποτέ από την Εκκλησία: και στην ενεργό υπηρεσία του και μετά τη συνταξιοδότησή του, στα δύσκολα χρόνια της καραντίνας και του αποκλεισμού του μεγαλύτερου μέρους του εκκλησιάσματος, αλλά και όταν εγχειρίστηκε από καταρράκτη και στα δύο του μάτια.
Προσωπικά δεν θα ξεχάσω το θλιβερό εκείνο περιστατικό, που ένστολος και ένοπλος αστυνομικός μπήκε στον ι. ναό μας και απαιτούσε, σύμφωνα με την εντολή που είχε λάβει, να αδειάσει ο ναός και να παραμείνουν σ’ αυτόν εννέα όλο και όλο εκκλησιαζόμενοι. Μπήκα τότε στο ιερό και του πρότεινα σε ένδειξη διαμαρτυρίας να διακόψουμε την ακολουθία και να μη προχωρήσουμε στη θ. λειτουργία. Τότε, προς τιμήν του, μου είπε: «Γιώργο δεν θα κάνω το χατίρι του διαβόλου, γιατί μόνο ο διάβολος θα χαρεί αν δεν λειτουργήσουμε».
Η εκκλησιαστική επιτροπή της ενορίας μας του επιδίδει μια αναμνηστική πλακέτα, οι δε γυναίκες της Ενορίας μας του δωρίζουν μια αγιογραφημένη εικόνα του Αγ. Αντωνίου σε ένδειξη ευχαριστίας και ευγνωμοσύνης.
Θα θέλαμε επίσης, μαζί με την πλακέτα και την εικόνα, να τον αποχαιρετήσουμε με αίτηση συγγνώμης σε ό,τι τον στενοχωρήσαμε ως ενορίτες του και να του αφιερώσουμε ένα ψαλτοτράγουδο, που έγραψα για τη σημερινή ημέρα. Ψάλλεται σε ήχο πλ. α΄ κατά το (Χαίροις ασκητικών…) και το οποίο γράφει:
Ήχος πλ. α΄ (Χαίροις ασκητικών…)
«Θλίψη διακατέχει εμάς* αποχωριζόμεθα τον πατέρ’ Αντώνιο* τον ψάλτη και ιερέα της Εκκλησίας τερπνό*,
που την υπηρέτησε τόσο άοκνα*.
Χρόνια εξ τεσσαράκοντα*, και σε κάθε εκδήλωση*, παρών υπήρχε* στις χαρές και στις θλίψεις μας***. Εγκαταλείπει σήμερα* το χωριό που αγάπησε* και αγαπήθηκε τόσο* από όλες και όλους μας*. Ο Θεός να του χαρίζει* την πολύτιμη υγεία και μέγα έλεος».
Δρ Γεώργιος Τσακαλίδης
26.02.2023
