Ζούμε στην εποχή της μεγάλης πληροφοριακής έκρηξης. Ολοι βομβαρδιζόμαστε καθημερινώς από χιλιάδες ειδήσεις, απόψεις, εκτιμήσεις, ομιλίες, εικόνες, βίντεο κ.λπ., όσα τέλος πάντων αντέχει η ψυχή μας και χωράνε στο εικοσιτετράωρό μας.
Μέσα σε αυτόν τον πληροφοριακό ορυμαγδό υπάρχουν δύο τρόποι για να ακουστεί κάποιος. Μπορεί να πει κάτι πρωτότυπο ή να διατυπώσει κάτι εξωφρενικό. Το πρώτο είναι εξαιρετικά δύσκολο. Το δεύτερο είναι πολύ βολικό. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σκέψη, αρκεί να υπερβάλει κάποιος για όσα ήδη έχει σκεφθεί. Στον ΣΥΡΙΖΑ, για παράδειγμα, θεωρούν ότι η πρώτη τετραετία του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν κακή· γούστο τους και καπέλο τους – εξάλλου γι’ αυτό παραμένουν εκεί. Μια υπερβολή θα ήταν να πουν ότι «η κυβέρνηση είναι καταστροφική». Λέμε υπερβολή διότι, όπως σε κάθε διακυβέρνηση, κάποια προχώρησαν προς το καλύτερο, κάποια έγιναν χειρότερα και στις εκλογές μετράει το ισοζύγιο. Ουδείς –λογικός τουλάχιστον– άνθρωπος μπορεί να αρνηθεί ότι η οικονομία πήγε πολύ καλύτερα· φαίνεται στους αριθμούς αλλά και στην καθημερινότητά μας. Ουδείς επίσης μπορεί να αρνηθεί –εκτός αν είναι γαλάζιος μουτζαχεντίν– ότι κάποια πράγματα, ειδικά σε επίπεδο θεσμών, έγιναν χειρότερα, όπως είναι π.χ. η διαχείριση του σκανδάλου των υποκλοπών.
Δυστυχώς πολλοί θεωρούν ότι οι εκλογές καθαγιαζουν τους πρώτους και δείχνουν ότι οι πρώτοι τα πήγαν καλά. Αν ήταν έτσι δεν θα βρισκόταν η Ελλάδα σε αυτά τα χάλια. Ας σκεφτούμε όμως επίσης ότι οι κυβερνήσεις στη σύγχρονη Ελλάδα δεν ψηφίστηκαν όλες σχεδόν από την πλειοψηφία του λαού αλλά από το μεγαλύτερο κομμάτι όσων ψήφισαν κλέβοντας έδρες με τα εκλογικά συστήματα των bonus λες και η δημοκρατία είναι εμπόρευμα και στον καλό πελάτη δίνουμε μαζί με 120 έδρες και άλλες 50 δώρο! Αυτό είναι η απόλυτη απαξίωση της δημοκρατίας! Επίσης το θέμα είναι ότι πουθενά η Ελλάδα δεν πάει καλά και είναι απλό να αποδειχθει: από όσους έφυγαν για δουλειά δεν γύρισε κανενας. Απλά και ξεκάθαρα για να ψηφίσει ο λαός όχι τους γνωστούς που μας έφεραν σε αυτά τα χάλια αλλά νέες δυνάμεις, υγιείς και σοβαρές.