Στα 28 του χρόνια, ο Αποστόλης Τεληκωστόγλου, διαθέτει την ωριμότητα και την εμπειρία για να λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Η… παλιοσειρά της εθνικής μας ομάδας ταεκβοντό που συμμετέχει αυτές τις ημέρες στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του Μπακού, την τελευταία μεγάλη διοργάνωση -πρωτίστως βαθμολογικά αφού είναι κατηγορίας G16- πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, ξέρει ότι ένας αθλητής δεν γίνεται… υπεραθλητής εάν κατακτήσει ένα μετάλλιο, έστω κι αν πρόκειται για μια τόσο υψηλού επιπέδου διοργάνωση. Διευκρινίζει ότι σε τέτοιους αγώνες δεν υπάρχουν φαβορί και αουτσάιντερ, αναγνωρίζει ότι το συγκεκριμένο Παγκόσμιο πρωτάθλημα γίνεται στην κατάλληλη εποχή αφού όλοι οι αθλητές βρίσκονται στην καλύτερη δυνατή φόρμα, ενώ σε καμία περίπτωση δεν ασπάζεται την άποψη ότι ένα μετάλλιο είναι σε θέση να «κλειδώσει» για κάποιον αθλητή, από τώρα, την απευθείας πρόκριση για το μεγάλο αθλητικό ραντεβού του 2024.
Για τον κάτοχο δύο μεταλλίων σε Παγκόσμια πρωταθλήματα, η διοργάνωση του Μπακού είναι απλά μια… ακόμη μέρα στη δουλειά, μέσα από την οποία, το επόμενο εξάμηνο, θα κριθεί ποιοι αθλητές θα είναι αυτοί που θα ταξιδέψουν τελικά στη γαλλική πρωτεύουσα μέσω της Ολυμπιακής κατάταξης (σ.σ. το 2024 υπάρχουν και τα προολυμπιακά ανά ήπειρο που δίνουν προκρίσεις). Και όπως λέει χαρακτηριστικά «είτε πάρω μετάλλιο, είτε όχι, ξέρω αγωνιστικά που βρίσκομαι. Ξέρω ότι συγκαταλέγομαι μεταξύ των κορυφαίων αθλητών του κόσμου αυτή τη στιγμή στην κατηγορία μου. Και να χάσω τον πρώτο αγώνα στο Παγκόσμιο δεν σημαίνει τίποτα. Ξέρω που αξίζω να βρίσκομαι. Ξέρω τη θέση μου στον κόσμο. Μια μέρα δεν κρίνει έναν αθλητή. Ακόμη και να βγω πρώτος. Ένα κακό αποτέλεσμα δεν θα μου βγάλει από το μυαλό ότι μπορώ να πετύχω τους στόχους μας και αντιθέτως ένα καλό αποτέλεσμα δεν θα μου φουσκώσει τα μυαλά ώστε να πω ότι πέτυχα τους στόχους μου. Η μακροπρόθεσμη στόχευσή μου είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Και θα κυνηγήσω το στόχο αυτόν μέχρι και την τελευταία ημέρα».
