Ναι, διαλέγουμε και παίρνουμε, αλλά μη μετανιώσουμε… Γιατί μετά την απομάκρυνση απ’ το ταμείο – συγνώμη την κάλπη – όπως λένε, ουδέν λάθος και τα λοιπά… Ναι, θα φάμε τέσσερα χρόνια καταδίκη χωρίς ελαφρυντικά και τα ρέστα μας, σε «Παναγιά μου βόηθα». Ναι, αν δεν έχουμε ξεκαθαρίσει μέσα μας, σε τι πολιτικό τοπίο θέλουμε να ζούμε, μην το ρίχνουμε στην επιπολαιότητα της στιγμής αυτό το ρημάδο δικαίωμα που μας δίνει το Πολίτευμά μας.
Πρωινό Δευτέρας μετά τις εκλογές της 25ης του Ιούνη – για μια τέτοια γενική, έφαγα πέντε μέρες φυλακή από τη χούντα, ως δημοτικιστής – συναντώ το φίλο μου τον Ευτύχιο στον πηγαιμό για τον καφέ. Το βλέμμα του θολό ξενυχτισμένο, ίδιο με το δικό μου κάτω απ’ το τσίνορο. Άπλωσε το χέρι του να με συγχαρεί όπως είπε, για την μικρή άνοδο του πολιτικού μου χώρου και έσπευσε να καταδικάσει το εκλογικό αποτέλεσμα που έδωσε στη δεξιά τη δυνατότητα να μας «κουνάει το δάχτυλο» για μια τετραετία ακόμα. Προσπάθησα να του κατευνάσω την οργή λέγοντάς του ότι η Δημοκρατία μας και ο σοφός Λαός μας κτλ. αποφάσισε. Σεβασμός επομένως στην ετυμηγορία του, αν πιστεύουμε στη Δημοκρατία μας.
Έκλεισα τη κουβέντα μας εκεί, αν και ήθελα να τον ρωτήσω ποιος έφταιξε για το εκλογικό αποτέλεσμα; Ο Λαός με τις όποιες αδυναμίες του; Η αντιπολίτευση και μάλιστα η αξιωματική, που αντί να ορθώνει αξιόπιστο λόγο κάνοντας κριτική στο Κυβερνητικό έργο, ύψωνε επιθετικά κορώνες για συγκεκριμένο ακροατήριο; Ή, μήπως, μήπως λέω, ο φόβος επανόδου σε παλιότερες πρακτικές πολιτικής αγριότητας που έφεραν τον κόσμο σε απόγνωση, τον έστρεψαν σε συντηρητικές επιλογές; Μήπως, λέω, μήπως, οι πυλώνες του Κοινοβουλευτισμού, Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση και δη η Αξιωματική, δεν ήταν διακριτές στο Λαό από το έργο τους, με αποτέλεσμα να καταφύγει σε μια ΑΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ για το μη χειρότερα;
Δεν μπορεί κάτι έφταιξε. Κάποιος ήταν ο αδύναμος κρίκος που έδωσε μια ακόμα ευκαιρία στη συντηρητική παράταξη, να συνεχίσει ενισχυμένη. Διαβάζω στα ΝΕΑ του Σαββατοκύριακου 24-25 Ιουνίου 2023, στο Στίγμα του Δημοσιογράφου Γιώργου Παπαχρήστου: Σύμφωνα με τη μελέτη (αναφέρεται στη περίοδο 2019-2023)της δόκτορος Ελένης Κιούση, της διευθύντριας Κοινοβουλευτικού Ελέγχου της Βουλής, που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του Ινστιτούτου για τη Σοσιαλδημοκρατία Insocial, το ΠΑΣΟΚ με περίπου 20 βουλευτές, έναντι των 85 του ΣΥΡΙΖΑ, ξεπέρασε τον ΣΥΡΙΖΑ στην κατάθεση ερωτήσεων προς την Κυβέρνηση… Αυτό από μόνο του δεν μας λέει κάτι για την κοινοβουλευτική λειτουργία τους; Όπως και η εξασθενημένη «Αριστεροσύνη» από συνεργασίες και συντηρητικές παρεισφρήσεις, που αποτυπώνουν μια Αριστερά που διαγράφει αλίμονο, την Ιστορία της;
Τέλος πάντων, το τι έκαναν τα κόμματα του λεγόμενου «Δημοκρατικού τόξου» για την εμπιστοσύνη του Λαού, είναι μια υπόθεση που αφορά τα ίδια και αν μπορέσουν να ξεπεράσουν τη φιλαρχία τους, πιθανόν να κατανοήσουν το μήνυμα του εκλογικού αποτελέσματος. Εκείνο όμως που ανησυχεί την μεγάλη πλειοψηφία του Λαού, του Δημοκρατικού Λαού, είναι κατά πόσο η Δημοκρατία μας είναι ΑΝΕΚΤΗ σε πολιτικά μορφώματα που την ξεγελούν… Χωρίς πολιτική διαδρομή εμφανίζονται από το πουθενά (σχετικό το πουθενά) και αποσπούν την ψήφο ενός κόσμου που δεν μπορείς να ερμηνεύσεις αν είναι αντίδρασης, οργής, αγανάκτησης, ή κατασταλαγμένης άποψης. Έχοντας προσωπείο που υποκρύπτει το πραγματικό τους πρόσωπο, επανέρχονται απροκάλυπτα και δηλώνουν το ΚΑΥΣΙΜΟ τους για την περαιτέρω δράση τους.
Με επιλογές, που σε διάστημα ημερών, καταφέρνουν να τις διακρίνει ένα σημαντικό ποσοστό ψηφοφόρων και δεν τις διακρίνει η Δημοκρατία μας, ή τις βλέπει αλλά τις ανέχεται, φοβάμαι πως η ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΚΡΥΣΤΑΛΛΩΝ θα είναι ο τελευταίος θόρυβος που θα συνοδεύσει την πολιτική μας αμηχανία.
Μαγκλάρας Βασίλης
