Κάνει εντύπωση σε κάποιους πως η περιφέρεια μας είναι η τελευταία στην Ελλάδα σε όλους τους μετρήσιμους δείκτες τουρισμού. Συνεισφορά του τουρισμού στο ΑΕΠ της περιφέρειας μόνιμα 1% , τελευταίοι σε διανυκτερεύσεις, κατά κεφαλή δαπάνη και επισκεψιμότητα. Ενώ όλα αυτά τα γνωρίζουμε εδώ και δεκαετίες και τα λέμε και τα ξανά λέμε εμείς οι ελάχιστοι που ασχολούμαστε επαγγελματικά με τον τουρισμό δεν δείχνει ποτέ κάτι να αλλάζει.
Εάν δεν αντιληφθούμε πως σήμερα που μιλάμε δεν υπάρχει τουριστικό προϊόν, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, και πρέπει να το σχεδιάσουμε απ την αρχή και να το υποστηρίξουμε στοχευμένα τίποτα δεν θα αλλάξει και κάθε χρόνο θα λέμε τα ίδια.
Όταν περιφέρεια, δήμοι, ΕΟΤ, υπουργείο, εταιρεία τουρισμού δεν έχουν κοινό στόχο και δράση άρα σπαταλούν, τους οποίους πόρους, ανεξάρτητα και ασύνδετα δεν θα πετύχουμε ποτέ συλλογικό αποτέλεσμα. Η δυτική Μακεδονία εάν στοχεύσει στην ανάδειξη οινολογικού, γαστρονομικού, προσκυνηματικού, βιομηχανικού, αθλητικού, εκπαιδευτικού, φυσιολατρικού τουρισμού δεν θα βρει ποτέ τα πατήματα της. Η έννοια τουρισμός δεν υπάρχει στο dna μας γιατί ποτέ δεν απευθυνόμασταν σε ευρύ τουριστικό κοινό και η κοινή γνώμη γελούσε οπότε μιλούσαμε για τουρισμό.
Ποτέ δεν είναι αργά όμως για σχεδιάσουμε από κοινού την τουριστική ταυτότητα που θελουμε να έχει η Περιφερεια μας συνδυάζοντας όλα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που υπάρχουν, αναβαθμίζοντας τις απαραίτητες υποδομές, παρακολουθώντας την υλοποίηση του σχεδίου που εκπονήθηκε δυναμικά και τέλος προβάλλοντας όλα όσα σχεδιάστηκαν. Εμείς λειτουργούσαμε μόνιμα αντίστροφα.
Εδώ και δεκαετίες πηγαίναμε απλά σε εκθέσεις, οργανώναμε fam trips και κάναμε καταχωρήσεις σε περιοδικά. Έτσι είχαμε μη μετρήσιμα αποτελέσματα αμφιβόλου ποιότητας, καμία σύνδεση ξενοδόχων, τουριστικών πρακτόρων και επαγγελματιών εστίασης. Τα ξενοδοχεία της Δυτικής Μακεδονίας επιπλέον έχουν να αντιμετωπίσουν έξτρα προβλήματα.
Τεράστιο κόστος θέρμανσης για τουλάχιστον 6 μήνες τον χρόνο, είμαστε η μόνη Περιφέρεια της χώρας που δεν βρέχεται από θάλασσα και οι ξενοδοχειακές της μονάδες ως επι το πλείστον είναι παλιές πλέον καθώς εδώ και χρόνια δεν κατασκευάστηκε και ανακαινίστηκε καμία. Επειδή όμως οι περισσότερες μονάδες είναι οικογενειακές κρατιούνται και παρέχουν άψογα τις υπηρεσίες τους γιατι η φιλοξενία είναι βαθιά ριζωμένη μέσα μας. Η επόμενη μέρα με τα προγράμματα της δίκαιης αναπτυξιακής μετάβασης δεν έχουν τον τουρισμό σε πρώτο πλάνο αλλά αυτό αλλάζει ακόμη και σήμερα εάν υπάρχει η βούληση.
