Όταν στην Ελλάδα του 2024 αρκεί μια ανακοίνωση του Πρωθυπουργού για να υλοποιηθεί ένα έργο. Όταν προκρίνεται η μέθοδος ΣΔΙΤ χωρίς καν τεκμηριωμένες συγκριτικές αναλύσεις. Όταν οι κυβερνήσεις υπογράφουν συμβάσεις που δεν προασπίζουν το δημόσιο συμφέρον. Όταν δεν υπάρχουν μελέτες κυκλοφοριακών και περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Όταν το έργο δεν εντάσσεται σε κάποιον στρατηγικό σχεδιασμό. Όταν δεν συμμετέχουν οι πολίτες και οι επιστημονικοί φορείς στη λήψη των αποφάσεων. Όταν τέλος η Τοπική Αυτοδιοίκηση αφήνει ‘χώρο’ για να ληφθούν τέτοιες αποφάσεις,
το μόνο ερώτημα που τίθεται είναι πόσο πάει το μάρμαρο και ποιος θα το πληρώσει.
Ο λόγος για το FlyOver στην πολύπαθη Θεσσαλονίκη που, αφού ξεκίνησαν οι εργασίες υλοποίησής του, συνοδευόμενες από κυκλοφοριακό χάος, έρχεται και η πρώτη παράταση που συνιστά Γεγονός Αποζημίωσης. Ήτοι ‘ζεστό’ χρήμα στην ανάδοχο εταιρία.
Για ακόμη μια φορά το Ελληνικό Δημόσιο θα κληθεί να πληρώσει ρήτρες – άραγε πόσες και για πόσο – που προκύπτουν από τη σύμβαση που έχει συνυπογράψει. Το έχουμε ζήσει με τις περιβόητες συμβάσεις παραχώρησης των πέντε οδικών αξόνων. Δισεκατομμύρια ευρώ για ρήτρες λόγω ‘γεγονότων ευθύνης δημοσίου’. Κορυφαία όμως περίπτωση, άλλο ένα έργο της Θεσσαλονίκης, η Υποθαλάσσια Αρτηρία… το έργο αυτό είχε μόνο ρήτρες περί τα 85 δισ. ευρώ, χωρίς να πέσει ούτε φτυαριά!
Θα αφήσουμε μια ανάλγητη κυβέρνηση να επαναλάβει το έγκλημα; Εμείς λέμε όχι. Τα χρήματα που απλόχερα δίνονται στους ‘εθνικούς εργολάβους’ ανήκουν στον ελληνικό λαό που στην πλειοψηφία του δεν μπορεί να βγάλει τον μήνα.
Και φαίνεται ότι δε σταματάμε εδώ.. διαβάζουμε στον Τύπο ότι η κυβέρνηση, θορυβημένη από τις έντονες αντιδράσεις των πολιτών λόγω των κυκλοφοριακών και περιβαλλοντικών συνεπειών της κατασκευής του έργου, εξετάζει το ενδεχόμενο αναβολής, ακόμα και ακύρωσης του FlyOver.
Μένει να δούμε αν η ΝΔ τελικά αποφασίσει με γνώμονα το πολιτικό κόστος ή το σκέτο κόστος. Σε κάθε περίπτωση ο ελληνικός λαός θα πληρώσει το λογαριασμό.
