Εκκλησιαστκή Επιτροπή του Ι.Ν. Αγ. Κυριακής Σερβίων: Για τα 20 έτη ποιμαντικής διακονίας του μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης

Αποστολική εντολή προς όλους τους Χριστιανούς είναι το «Μνημονεύετε των ηγουμένων υμών» (Εβρ. 15,7). Η μετ’ ευγνωμοσύνης αναφορά προς τους Πνευματικούς Πατέρας προσδίδει τιμή σε κάθε χριστιανό. Ίσως η σιωπή είναι η πιο ακίνδυνη και ασφαλέστερη στάση, όμως η ευγνώμων αναφορά είναι ένα χρέος που πιέζει.

   Σήμερα η τοπική μας Εκκλησία αγάλλεται και χαίρει, διότι τιμά την εικοσαετή προσφορά του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ.κ Παύλου, ο οποίος εργάζεται ευαγγελικώς και θεαρέστως στην τοπική μας Εκκλησία.

 Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τον αγώνα και την αγωνία των Ποιμένων της Εκκλησίας, που είναι αφιερωμένοι στο να ποιμαίνουν τον λαό του Θεού με συναίσθηση ευθύνης απέναντι στον Θεό και στους ανθρώπους. Και αυτή η αγωνία είναι έκδηλη στο πρόσωπο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος στους περίφημους λόγους «Περί Ιερωσύνης» τονίζει πως η Ιερωσύνη είναι τέχνη τεχνών και επιστήμη επιστημών, διότι οδηγεί τον άνθρωπο στον Θεό. Η διαποίμανση έχει την έννοια της πνευματικής καθοδήγησης των λογικών προβάτων, που είναι η διαδικασία της σωτηρίας: Κάθαρση από τα πάθη, φωτισμός από την αγιαστική και σωστική χάρη του Αγίου Πνεύματος και ένωση με τον Θεό μέσα στο άκτιστο φως της Ουράνιας Βασιλείας. Γι’ αυτό λέγει ο Απ. Παύλος για τους Επισκόπους και ποιμένες ότι «αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών ημών ως λόγον αποδώσοντες». Η Εκκλησία δεν κρίνει τον κόσμο αλλά «σηκώνει» τον κόσμο. Κάθε φορά πού είτε ο Αρχιερέας είτε ο απλός Εφημέριος σηκώνει προς τον ουρανό στην Αγία Τράπεζα το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, παίρνει τον κόσμο επάνω του, για να τον περάσει ανακαινισμένο στον μέλλοντα αιώνα.

Για τον Επίσκοπό μας το ενδιαφέρον του για τους ενδεείς και πάσχοντες συνανθρώπους μας είναι έντονο από την πρώτη ημέρα που ανέλαβε το πηδάλιο της τοπικής Εκκλησίας. Η Ιερά Μητρόπολη συντηρεί και λειτουργεί Γηροκομείο, δύο κοινωνικά παντοπωλεία και ένα κοινωνικό φροντιστήριο. Η Εκκλησία φροντίζει τους ενδεείς όχι για να εξαλείψει την φτώχεια, την αρρώστια, ή γιατί θέλει να «βελτιώσει» τις συνθήκες επιβίωσης, αλλά πολύ απλά, γιατί αγαπά. Αυτή είναι η ριζική διαφορά από κάθε κρατική πρόνοια και ηθικιστική φιλανθρωπία.

Ο Σερβίων και Κοζάνης Παύλος τιμά και αναδεικνύει τους τοπικούς μας Αγίους, προβάλλει την αγιασμένη τους ζωή ως πρότυπο για κάθε πιστό. Έκανε γνωστό τον Όσιο Βαραδάτο, που τιμάται στις 22 Φεβρουαρίου, με την ανάδειξη του εξωκκλησίου σε Μητροπολιτικό Παρεκκλήσιο. Τον Άγιο Μακεδόνιο, που υπήρξε πρώτος Επίσκοπος της «πάλαι ποτέ  διαλαμψάσης Ἐπισκοπής Καισαρείας» και τιμάται την Κυριακή των Θεοφόρων Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, που συνήλθαν στη Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ, καθώς συμμετείχε σ’ αυτήν. Επίσης τον όσιο Θεόδωρο, τους Αγίους Ιάκωβο και Γερμανό, επισκόπους Σερβίων, που τιμώνται την Κυριακή Β΄ Ματθαίου (β΄ Κυριακή μετά την Πεντηκοστή). Θα ήταν άδικο να μην αναφέρουμε την αγωνία και λαχτάρα του για την ανέγερση Ιερού Ναού στο όνομα της Οσίας Θεοδώρας που είχε καταγωγή από τα Σέρβια και υπήρξε βασίλισσα της Αρτης. Η μνήμη της τιμάται στις 11 Μαρτίου και η ανακομιδή –ή μάλλον μετακομιδή στα Σέρβια- των Ιερών Λειψάνων την Κυριακή Β΄ Ματθαίου.

Όλα αυτά τα χρόνια προέβη στη χειροτονία πλήθους κληρικών, άξιων λειτουργών του Υψίστου με συνεχή διακονία και θυσιαστική προσφορά, τους οποίους συνεχώς ενισχύει με πατρικές παραινέσεις.

Εμείς, οι στενότεροι συνεργάτες του, γνωρίζουμε ότι πολλοί τον πικραίνουν και του επιτίθενται, γιατί ο λόγος του είναι αληθής και δίκαιος. Όμως ο σημερινός άνθρωπος έκλεισε τα αυτιά του στον λόγο του Θεού και γύρισε την πλάτη στο Θεϊκό κάλεσμά Του. Όπως γράφει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, «πειρατές και εξολοθρευτές, ληστές και διαρρήκτες επιτίθενται όχι όπου υπάρχουν άχυρα ή χόρτα αλλά όπου υπάρχει χρυσάφι και μαργαριτάρια». Έτσι και ο διάβολος στήνει τις πολεμικές του μηχανές και τις μεταφέρει όπου υπάρχει περίσσευμα ψυχικού πλούτου. Αλλά εάν είναι νηφάλιοι αυτοί που κατατρέχονται, όχι μόνο δεν ζημιώνονται από την δοκιμασία, αλλά και αποκομίζουν μεγαλύτερο τον πλούτο της αρετής». Αυτό γίνεται και με τον Σεβασμιώτατο Σερβίων και Κοζάνης, Παύλο.

Περιόδευσε και συνεχώς περιοδεύει σε όλες τις ενορίες της Ιεράς Μητροπόλεως και στα απομακρυσμένα χωριά του Νομού μας που προσπαθεί τακτικά να τα επισκέπτεται, τελώντας το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Με τον τρόπο αυτό στηρίζει και ενισχύει τους απλοϊκούς και εγκαταλελειμμένους από τους πάντες -όπως οι ίδιοι ισχυρίζονται – κατοίκους των χωριών μας.

Με τις άοκνες και πολύχρονες προσπάθειές του αναπαλαιώθηκε το Ιστορικό Επισκοπείο στην Κοζάνη, αποπερατώθηκε το κτίριο, όπου στεγάζονται οι διοικητικές υπηρεσίες της Ιεράς Μητροπόλεως αλλά και το Κειμηλιαρχείο. Επίσης πάμπολλοι Ιεροί Ναοί έχουν ανακαινισθεί με δικές του ενέργειες.

Πράγμα πιο δύσκολο και πιο υπεύθυνο από το έργο των Ποιμένων της Εκκλησίας δεν υπάρχει. Πρέπει να φυλάξουνε τα γερά πρόβατα, να γιατρέψουνε τα άρρωστα, να ξαναφέρουν στο μαντρί εκείνα που πλανήθηκαν. Πρέπει να αγρυπνούν μέρα και νύχτα. Ας πειθαρχούμε σ’ αυτούς και ας προσευχόμαστε. Γιατί, όπως έλεγε ένας σύγχρονος Ιεράρχης, και αυτοί ως άνθρωποι μπορεί να κάνουν σφάλματα, μα είναι ο Θεός που σηκώνει τα σφάλματα όλων μας και των Ποιμένων και των λογικών προβάτων, γιατί θέλει όλοι μας, κι ας ήταν, να κληρονομήσουμε την αιώνια ζωή και σωτηρία μαζί με όλους τους Αγίους.

   Να έχουμε την ευχή σας Σεβασμιώτατε Σερβίων και Κοζάνης κ. κ. Παύλε. Ευχόμαστε ο Τριαδικός Θεός να σας δίδει υγεία και μακροημέρευση, ώστε να συνεχίσετε με την ίδια δύναμη το ποιμαντικό πολυσχιδές έργο σας.

ΠΑΥΛΟΥ του Σεβασμιωτάτου και θεοπροβλήτου Μητροπολίτου της Αγιωτάτης Μητροπόλεως Σερβίων & Κοζάνης, Υπερτίμου και Εξάρχου Δυτικής Μακεδονίας, ημών δε πατρός και Ποιµενάρχου πολλά τα έτη.