Ο Βαγγέλης Κερασιώτης από την Λευκοπηγή Κοζάνης, έφτασε στις δύο ρόδες στην Τυνησία, με παρέα δύο φίλους – συντρόχους – ταξιδευτές, τον Θωμά Αφθήνος, από τα Ιωάννινα και τον Δημήτρη Μποϊντά από τη Χαλκίδα. “Από το Βορρά κατεβαίνουμε προς Νότο, με το όνειρο να πατήσουμε την άμμο της ερήμου…” ανέφερε ο ίδιος, όταν πλέον το ταξίδι ολοκληρώθηκε και όλα πήγαν καλά!
Ο Βαγγέλης Κερασιώτης, γνωστός ταξιδευτής, δεν είναι η πρώτη φορά που τολμάει ένα τόσο μεγάλο ταξίδι, αυτή τη φορά η πινέζα έπεσε πάνω στην Τυνησία και αφού ο στόχος βρέθηκε, την Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου το ταξίδι ξεκίνησε! Περισσότερα από 3000 χιλιόμετρα πάνω στις μηχανές τους, έχοντας στις βαλίτσες τους, λιγοστά ρούχα, αλλά πολλή αγάπη και όρεξη για μοτοβόλτες! Με αρκετή εξάρτηση προκειμένου να προλάβουν κάθε πιθανό ενδεχόμενο προβλημάτων, ο Βαγγέλης, ο Θωμάς και ο Δημήτρης διέσχισαν την Ιταλία, έμειναν στη Σικελία και από εκεί με καράβι έφτασαν Τύνιδα. Ο στόχος τους επετεύχθη! Μέσα από δύσκολες καιρικές συνθήκες, αναποδιές στη μετακίνησή τους, ακόμα και κλοπές (!) οι ταξιδευτές δεν τα παράτησαν μέχρι που “πάτησαν την άμμο της ερήμου”!
Μετά από 18 μέρες ταξιδιού, γεμάτο από εντυπωσιακές εικόνες και δυνατές εμπειρίες, η παρέα πάτησε τις ρόδες τους στην Ελλάδα σώοι και ασφαλείς όπως πρέπει να είναι όλα τα ταξίδια. Εν αναμονή λοιπόν των επόμενων ταξιδιών για την μοτοπαρέα που μας κάνει να αναρωτιόμαστε τι τελικά αξίζει περισσότερο, η παρέα, το ταξίδι ή ο προορισμός;
Μάλιστα ο ίδιος ανέφερε χαρακτηριστικά σε ανάρτησή του μετά την ολοκλήρωση του ταξιδιού:
“1000+1 νύχτες στην έρημο Σαχάρα,
Τίτλοι τέλους για ένα πανέμορφο ταξίδι στην αφρικανική ήπειρο και στην πανέμορφη Σικελία.
Ξεκινάμε λοιπόν την εξιστόρηση:
Αναχώρηση καραβιού από Ηγουμενίτσα 6-9-24 01:00. Όλα καλά. 7-9-24 09:00 αποβίβαση στο λιμάνι του Μπρίντιζι. Ξεκινάμε να διασχίσουμε τη νότια Ιταλία να περάσουμε μέσα στη μέρα απέναντι Σικελία. Τελικώς στο Ρέτζιο ντι Καλάμπρια κάνουμε την πρώτη μας διανυκτέρευση διότι είχαμε φτάσει αργά στο λιμάνι και είχαν κλείσει τα καράβια. Κυριακή πρωί περνάμε απέναντι Σικελία. Επίσκεψη Κατάνια. Αμέσως μετά επίσκεψη στις Συρρακούσες με διανυκτέρευση εκεί σε ένα πολύ ωραίο κάμπινγκ. Δευτέρα 10-9-24 όπου στις 02:15 το βράδυ έφευγε το καράβι για Τύνιδα. Η καλή μας ακτοπλοϊκή εταιρία, μας ενημέρωσε πως πρέπει να είμαστε 2 ώρες πριν την αναχώρηση για το check in. Όπως και έγινε. Φτάνουμε στο λιμάνι του παλερμο 12:20 και μας λένε πως έπρεπε να είμασταν 3 ώρες πριν και πως δεν γίνεται να μπούμε στο καράβι. 1η γκαντεμιά. 2η γκαντεμιά την στιγμή που ψάχνουμε να βρούμε κάποια άκρη με το λιμάνι μπας και μας αφήσουν να μπούμε πιάνει μια καταιγίδα που δεν ξέραμε που να πάμε.
Τελικά αποφασίσαμε πως θα βγάλουμε καινούργια εισιτήρια για το Σάββατο που ήταν το επόμενο δρομολογιο 14-9-24, χάνοντας όμως έτσι τα χρήματα μας. 2 και κάτι τα μεσάνυχτα ψάχνουμε να βρούμε κατάλυμα. Λόγο ώρας δεν μας δεχόταν ΚΑΝΕΊΣ. Τελικά βρίσκουμε ένα να περάσουμε τη βραδιά μας μιας που οι ουρανοί είχαν ανοίξει από τη βροχή. Τρίτη πρωί βρίσκουμε κατάλυμα που να μας φιλοξενήσει για 4 βράδια. Βρίσκουμε ένα γιότ, ναι όπως λεω, ένα Γιοτ. Φυλασσόμενο χώρος, μέσα σε σπίτι το είχε κάνει ο τύπος να είναι όνειρο. Τελικά μας δέχτηκε και καθήσαμε στο Παλέρμο για 4 ολόκληρες ημέρες. Τελικά αυτό που λένε πως πέφτει η νύχτα στο παλερμο ισχύει. Ο κακός χαμός στη πόλη αυτή. Από κλεψίματα μέχρι ότι μπορεί να βάλει ο νους. Μετά τις 12 ούτε η αστυνομία δεν έβγαινε περιπολίες.
Το βράδυ της πέμπτης βγήκαμε για μια μπίρα στο κέντρο. Αφήσαμε τις μηχανές μας σε κεντρικό σημείο, με κόσμο και διαφορα μπαράκια από δίπλα. Οι χαζοί όμως αφήσαμε για πρώτη φορά τα κράνη μας επάνω. Μόλις γυρίσαμε αντικρίσαμε πως τα 2 από τα 3 κράνη έλειπαν. Μας τα κλέψανε. Κατευθείαν τηλέφωνο αστυνομία. Μόλις τους ανέφερα το συμβάν μου έκλεισαν το τηλέφωνο στα μούτρα. Μπορώ να πω πως εκείνη τη στιγμή είπα πως δεν θα συνεχίσω και πως γυρνάω πίσω Ελλάδα. Με όλα αυτό και ότι έπρεπε να αγοράσω κράνος θα μου φεύγανε όλα τα λεφτά στο κράνος. Δεν λύγισα δεν τα παράτησα.
Την επόμενη μέρα πήραμε καινούργια κράνη. Παίρνουμε επιτέλους το καράβι για Τύνιδα. Μόλις πατήσαμε το πόδι μας εκεί καταλάβαμε πως θα περάσουμε τέλεια. Άλλος αέρας, άλλο συναίσθημα διαφορετικό από όλες τις φορές που έχω ταξιδέψει σε ξένα μέρη. Από το βορά κατεβαίνουμε προς νότο, με το όνειρο να πατήσουμε την άμμο της ερήμου να γίνεται σιγά σιγά πραγματικότητα. Μείναμε σε παραδοσιακά καταλύματα, φάγαμε τα παραδοσιακά τους φαγητά και το κυριότερο, ανεβήκαμε τους αμμόλοφους με όλο το κόσμο να χειροκροτεί και να χαίρεται με τη χαρά μας που ήταν εμφανή στο πρόσωπο μας. 7 ημέρες στην Τυνησια πανέμορφες και μοναδικές. Θέλω να ευχαριστήσω τους συντρόχους που κάναμε αυτό το ταξίδι παρέα. Πίσω λοιπόν στα πάτρια εδάφη. Καλή συνέχεια σε όλους!”
