Εδώ Πολυτεχνείο!
Εδώ Πολυτεχνείο!
Για 51η χρονιά ηχεί στα αυτιά του κάθε Έλληνα αυτή η γνώριμη, γεμάτη αγωνία, φωνή των φοιτητών που είχαν τον ρόλο του εκφωνητή στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Η Εξέγερση πραγματοποιήθηκε, το Νοέμβριο του 1973 και αποτέλεσε την κορυφαία αντιδικτατορική εκδήλωση η οποία προανήγγειλε την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών, όπου από τις 21 Απριλίου 1967 είχε επιβάλλει καθεστώς δικτατορίας σε ολόκληρη την χώρα.
Στις 3:30 τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου του 1967, το στρατιωτικό κίνημα είχε επικρατήσει με σήμα κατατεθέν του τη φράση:
«Αποφασίζομεν και διατάσσομεν:
Απαγόρευση συγκεντρώσεων άνω των 3 ατόμων
Αναστολή των διατάξεων του Συντάγματος
Ματαίωση εκλογών της 28ης Μαΐου 1967.»
Στις 14 Νοεμβρίου του 1973 οι φοιτητές της νομικής σχολής Αθηνών εξέδωσαν ψήφισμα, με αιτήματα που αφορούσαν την πανεπιστημιακή κοινότητα και ήταν τα εξής:
- την ανάκληση των αποφάσεων της Χούντας για τη διεξαγωγή των φοιτητικών εκλογών
- εκδημοκρατισμό των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων
- αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 20% του προϋπολογισμού
- ανάκληση του Ν.1347 για την αναγκαστική στράτευση των φοιτητών
Το σύνθημα που διαδώθηκε μέσα σε λίγα λεπτά στους χώρους των φοιτητών και κυριάρχησε για τα επόμενα χρίνια έως και τις μέρες μας είναι:
«ΨΩΜΙ! ΠΑΙΔΕΙΑ! ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!»
Στις 3:00 τα ξημερώματα 17 Νοεμβρίου, ο στρατός πήρε εντολή να ρίξει την πόρτα του προαύλιου χώρου του Πολυτεχνείου και να λήξει την εξέγερση. Μια εξέγερση που θα είχε σοβαρό αντίκτυπο στην πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών. Η πτώση της αντιλαϊκής, φασιστικής εξουσίας δεν επήλθε άμεσα, αλλά τα μηνύματα που πέρασε εντός και εκτός των συνόρων της Ελλάδας η μεγαλειώδης συμπόρευση της ελληνικής κοινωνίας και η καταλυτική παγκόσμια κατακραυγή συνετέλεσαν λίγους μήνες μετά στην πτώση της χούντας, με το δυσβάστακτο τίμημα της εθνικής απώλειας στην Κύπρο.
Η επέτειος του Πολυτεχνείου μας υπενθυμίζει ότι η αγωνιστικότητα της νεολαίας θα αποτελεί πάντα φωτεινό παράδειγμα για την διατήρηση των δημοκρατικών «πιστεύω» και των λαϊκών αιτημάτων και επιδιώξεων αλλά και την συνεχόμενη πάλη για την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης. Σήμερα ειδικότερα που η νέα γενιά, αγωνίζεται για τα πιο ιερά δικαιώματα κάθε πολίτη, το δικαίωμα στην εργασία και την παιδεία, δύο ζητήματα που εξακολουθούν να είναι επίκαιρα όπως και τότε.
Οι φοιτητές του Πολυτεχνείου δεν είχαν όπλα, είχαν ΦΩΝΗ!
Τώρα καλούνται οι πολίτες του κάθε τόπου να κατανοήσουν την δύναμη της φωνής τους και να την κάνουν πράξη όταν πρόκειται για την υπεράσπιση των δίκαιων αιτημάτων τους.
Εις μνήμην όλων αυτών που αγωνίστηκαν για την δημοκρατία.
