Το κοινωνικό οικονομικό σύστημα που ζούμε είναι έτσι και αλλιώς το τελευταίο σύστημα εκμετάλλευσης του κοινωνικού συνόλου μέχρι στιγμής από την ύπαρξη και δημιουργία του δουλοκτητικού συστήματος διακυβέρνησης των κοινωνιών. Το χαρακτηριστικό των τριών συστημάτων που ακολούθησαν το πρώτο (δουλοκτητικό, φεουδαρχικό, καπιταλισμός) που ήταν ένα πρωτόγονο σύστημα λειτουργίας των τότε κοινωνιών (που υπήρχαν λιγοστές αλλά απαντώνται σε όλο τον πλανήτη) που με την εξημέρωση των ζώων πέρασε η ανθρωπότητα στα τρία τερατουργήματα και απάνθρωπα συστήματα, όπου την πολιτική εξουσία έχουν οι λίγοι ακριβώς για να μπορούν να διαφυλάσσουν τα παράνομα κέρδη τους που προέρχονται από τον ληστρική εκμετάλλευση των πολλών. Και από τότε κύλησε πολύ νερό στα ποτάμια του κόσμου, νερό που δεν μπορείς να το πατήσεις δύο φορές, όπως έλεγε ο μεγάλος διανοητής Ηράκλειτος.
Όμως ο χρόνος που πέρασε ήταν άπειρος, αλλά ταυτόχρονα άπειροι υπήρξαν και οι Ηράκλειτοι της οικουμένης πού διδάσκουν μέσα από την τεκμηριωμένη γνώση τα κολλυβογράμματα στον δούλο λαό της πλειονότητας, ώστε μέχρι σήμερα να έχουν αλλάξει κατά πολύ τα πράγματα.
Σήμερα προήλθε μέσα από τις ανάγκες της ζωής μια νέα τάξη που θέλει να πάρει την πολιτική εξουσία στα χέρια της, ώστε να μην υπάρχουν τα πιράνχας που και δεν δουλεύουν και απομυζούν τον παραγόμενο πλούτο, στην παραγωγή του οποίου παίζει τον πρώτο και μεγαλύτερο ρόλο η εργατική τάξη. Γι’ αυτό όλο και περισσότερα και πιο δυνατά ακούγεται το σύνθημα «χωρίς εσένα γρανάζι δεν κερνά εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά». Δεν θέλω να ωραιοποιώ την κατάσταση λες και αύριο θα γίνει έφοδο στα χειμερινά ανάκτορα, όμως η εργατική τάξη κατάλαβε ένα πράγμα, να μάθει να παλεύει οργανωμένα!
Και τι κάνει; Αξιοποιεί τα εργαλεία που τους χρειάζονται και ποια είναι αυτά; Υπάρχει η πρωτοπορία της, το επαναστατικό και ασυμβίβαστο κόμμα της; Γίνεται αυτό σήμερα; Βεβαίως το κόμμα της είναι ένα κόμμα με γεμάτο θέληση για τον αγώνα του λαού και κυρίως το μυαλό του γεμάτο εμπειρίες που τις χρησιμοποιεί με παλικαριά και κυρίως ακούραστα. Από πού φαίνεται αυτό; Από την πρωτοπόρα δράση του στο εργατικό κίνημα. Παρόλη την «κοιλιά» του εργατικού κινήματος το κόμμα δημιούργησε εκείνα τα «εργαλεία» ώστε οι εργαζόμενοι να βγαίνουν άφοβα, γιατί νιώθει ο ένας τον άλλον δίπλα του στον αγώνα και έχει περίσσευμα θέλησης και δύναμης.
Προσωπικά εκπλήσσομαι θετικά από τις πλειάδες στελεχών που καθοδηγούν κάθε ταμπούρι της Αθήνας και των άλλων μεγαλουπόλεων. Καιρός είναι να σηκώσει «ανάστημα» ακόμα περισσότερο και η επαρχία. Το μεγάλο μυστικό είναι η συμμετοχή του λαού στα καθήκοντα που βάζουν τα σωματεία, εκεί όπου αυτή η εμπειρία είναι ανεπανάληπτη, εκεί ο αγώνας γίνεται σαν να κάνεις ντοκτορά στο Λομονόσοφ…
