α μη χάνεις το ενδιαφέρον σου για καθετί», λέει η 88χρονη Οντρεϊ Μαλχόλεν. «Να έχεις πολλές ασχολίες και να κινείσαι διαρκώς», προσθέτει η 95χρονη Χίλντα Τζάφι. «Νομίζω ακόμη ότι μπορώ να κάνω θαύματα και απολαμβάνω τις προκλήσεις», εξομολογείται ο 101χρονος Λέστερ Ντρέι, ενώ η 84χρονη Αϊρίν Ομπίρα μοιράζεται το δικό της μυστικό: «Να επιλέγεις τη ζωή που αγαπάς και να τη ζεις σε όλο της το μεγαλείο».
Είναι τέσσερις από τους superagers, τους υπερηλικιωμένους, που μελετά την τελευταία δεκαετία η Αλεξάνδρα Τουρούτογλου, καθηγήτρια Νευρολογίας στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ και διευθύντρια Νευροαπεικόνισης στην Κλινική Μετωποκροταφικής Ανοιας του Mass General Brigham, ενός από τα μεγαλύτερα πανεπιστημιακά νοσοκομεία των ΗΠΑ.
«Αυτό που είμαστε»
Είναι μια ζεστή και ηλιόλουστη φθινοπωρινή μέρα στη Βοστώνη και από το γραφείο της η θέα στο Charlestown Navy Yard (πάλαι ποτέ ναυπηγείο του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού, το οποίο πλέον λειτουργεί ως πάρκο) είναι μαγευτική. Ανέκαθεν ο ανθρώπινος εγκέφαλος γοήτευε την Ελληνίδα επιστήμονα: «Είναι συναρπαστικός, υπεύθυνος για την ευφυΐα μας, την αντίληψη, την κίνηση και τον έλεγχο όλων των συμπεριφορών μας. Είμαστε ο εγκέφαλός μας, όπως είπε ο Ιπποκράτης».
Η έρευνά της εστιάζει στους εγκεφάλους που συνιστούν μια βιολογική… αντίφαση. «Για να ξεκινήσουμε από τον ορισμό τους, superagers είναι ηλικιωμένα άτομα κυρίως 65-80 ετών (αλλά και μεγαλύτερα), των οποίων η εγκεφαλική δραστηριότητα είναι πανομοιότυπη με των νέων 25 ετών. Και είναι τόσο ανθεκτικοί στην απώλεια νευρώνων και στην εγκεφαλική συρρίκνωση λόγω γήρανσης, που δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε τον εγκέφαλό τους από έναν νεανικό.
Η συνέχεια εδώ:
