Ακολουθεί σεντονάκι για μισαναπηρισμό που δέχθηκα προ ολίγου σε υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας.
Πήγα σήμερα σε υποκατάστημα της τράπεζας στη Θεσσαλονίκη όπου μου είχαν στείλει κάποια έγγραφα που έπρεπε να υπογράψω έπειτα από συνεννόηση με υποκατάστημα της Αθήνας. Η ενημέρωση που είχα από το υποκατάστημα της Αθήνας ήταν ότι έχουν σταλεί, είναι έτοιμα και να πάω να τα υπογράψω. Τα χαρτιά φυσικά δεν ήταν έτοιμα, τα έψαχναν εκείνη την ώρα, αλλά αυτό είναι δευτερεύον. Η υπόθεση των υπογραφών ηταν κυριολεκτικά δυο λεπτά, υπήρχε αναμονή με πελάτες που είχαν χρονοβόρες διαδικασίες όπως άνοιγμα λογαριασμών κλπ.
Ζήτησα, λοιπόν, προτεραιότητα όπως από τον νόμο δικαιούμαι επιδεικνύοντας το χαρτί που πιστοποιεί την αναπηρία μου (το ποσοστό αναπηρίας μου είναι 84%) για να ακούσω από την διευθύντρια του καταστήματος «εμένα μια χαρά μου φαίνεστε, περιμένετε», κάτι που είναι πέρα για πέρα μισαναπηρικό και ενδεικτικό της άγνοιας της συγκεκριμένης κυρίας πως δεν είναι όλες οι βλάβες ορατές. Της εξέφρασα πως αυτό ήταν προσβλητικό για να πει το πιο στερεοτυπικό πράγμα που υπάρχει και το έχουμε όλοι ακούσει: ότι προσβλητικό είναι να χρησιμοποιώ την αναπηρία μου για να παρακάμπτω την ουρά! Διότι αυτό κατάλαβε, αυτό θεωρεί πως έκανα, γιατί προφανώς αδυνατεί να κατανοήσει βαθύτερα… Διότι αυτό είναι το στερεότυπο στην κοινωνία, πως ανάπηρος/η είναι μόνο αυτός που έχει κάποια ορατή βλάβη.
Είναι προσβλητικό δηλαδή -σύμφωνα με την κυρία- να κάνω χρήση ενός δικαιώματος που έχω και υπάρχει λόγος που το έχω! Ε, λοιπόν, όχι, η προσβολή ήταν μόνο ο μισαναπηρικός λόγος και η άρνηση να με εξυπηρετήσουν κατά προτεραιότητα!
Για το συμβάν φυσικά έχω υποβάλει ήδη εγγράφως τη φόρμα παραπόνων της τράπεζας και αναφορά στον Συνήγορο του Πολίτη και αναμένω.
