Ένα λιποθυμικό επεισόδιο αρκεί για να σε κάνει να εκτιμήσεις ξανά τους ανθρώπους που σε περιβάλλουν – γνωστούς και αγνώστους, αλλά και τους ανθρώπους της αλυσίδας ζωής του εθνικού συστήματος υγείας μας. Όλους αυτούς που στέκονται από πάνω σου εκείνα τα πρώτα λεπτά που η ζωή σου κινδυνεύει, αυτούς που ανάβουνε έναν φάρο για να έρθουνε να σε προφτάσουν και αυτούς που σε υποδέχονται σε μια αίθουσα “ζωής” για να σου προσφέρουνε το ανθρωπίνως δυνατόν.
Ενα ευχαριστώ λοιπόν στο ΕΚΑΒ Κατερίνης καθώς και σε όλο το προσωπικό των επειγόντων περιστατικών του Νοσοκομειου Κατερίνης. Πρωτίστως για την υποδοχή. Με ανθρωπιά και τον καλό λόγο στο στόμα. “Όλα θα πάνε καλά”. Και φαίνεται πως πήγαν. Και μια υπόσχεση, πέρα από την προφανή στους δικούς μου ανθρώπους πως θα αρχίσω να με προσέχω λιγάκι παραπάνω.
Όσο περνάει από το χέρι μου θα κάνω το δικό μου ανθρωπίνως δυνατόν για να στηριχτεί αυτό το σύστημα υγείας μας. Για εκείνα τα λεπτά, τις ώρες ή ημέρες που ο άνθρωπος αισθάνεται ανήμπορος και ζητάει την προσοχή μας…..
Περαστικα Τασο!!!