Μέρα μέ έντονη σημειολογία η σημερινή γιά τα πολιτικά πράγματα του τόπου.
Επέτειος της ίδρυσης ενός πολιτικού φορέα του ΠΑΣΟΚ που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στα δρώμενα της χώρας σχεδόν αμέσως.
Με αδιαμφισβήτητο ηγέτη τον Α.Παπανδρέου σε χρόνο ρεκόρ απ την ίδρυσή του αναριχήθηκε στην εξουσία το 1981 απ όπου μ ελάχιστες σύντομες εξαιρέσεις δεν έφυγε ποτέ!
Έχοντας έτσι επηρεάσει έντονα τη ζωή, την κουλτούρα, την πολιτική κι όλη μας την καθημερινότητα.
Πολλοί είναι αυτοί που το μακαρίζουν όπως και πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν ότι φταίει γιά όλα όσο έγιναν και γίνονται στη χώρα μας.
Το σίγουρο είναι ότι το θαυμαστό επίτευγμα της μακράς διάρκειας και αντοχής έφερε και τη φθορά, την αλλαζονεία, τον ιδεολογικό συμβιβασμό, θυμίζοντάς μας πως- όπως και στη ζωή άλλωστε- τίποτα δεν είναι μόνο καλό ή μόνο κακό.
Σίγουρο επίσης είναι ότι πολλοί που τώρα θεωρούν εαυτούς συνεχιστές της βαριάς αυτής κληρονομιάς έχουν ξεχάσει πόσο εύκολα παλαιότερα έχουν προβεί σε “μή αποδοχή της”!
Πολλοί επίσης πέρασαν ταχαίως απ το ” ο λαός δεν ξεχνά τί σημαίνει Δεξιά” τα αντιδεξιά μέτωπα, τη σύμπραξη του ΠΑΣΟΚ με τις “λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις” στην υιοθέτηση της φιλελεύθερης ρητορικής και στο άνοιγμα προς συνεργασία προς τα δεξιά τους, και φευ(!) εκτοξεύοντας κατηγορίες υπερβολικής αριστεροσύνης και σοσιαλισμού προς τα αριστερά τους!
Ας ελπίσουμε να ξαναβρεθεί ο δρόμος εκείνος στο μέλλον που ν αξίζει και να εκπροσωπεί το μέγεθος και το κλέος του παρελθόντος.
Κι ας αυτή τη φορά υιοθετηθεί ένας ρόλος που να είναι πιό κοντά στην θεσμική πολιτική συνεισφορά και πρόοδο κι όχι στην συστράτευση με σκοπό την κομματική μεγένθυση.
