Ρε Βανέσα κορόιδευα αυτές που σου γράφουν και τώρα είμαι μια από αυτές.
Σπούδαζα και έλειπα χρόνια από την Κοζάνη.
Γύρισα να κάνω την πρακτική μου σε γνωστή τοπική επιχείρηση.
Από την πρώτη στιγμή είχαμε χημεία με τον εργοδότη μου.
Προσπάθησα να το δικαιολογήσω και να έχω μία άρνηση συναισθημάτων μέχρι που μια μέρα ήθελε κάτι να μου δείξει, με έπιασε από το χέρι και άρχισα να τρέμω ολόκληρη.
Από εκείνη την ημέρα και μετά άρχισε η αμηχανία, το τρέμουλο τα φτερουγίσματα.
Νόμιζα ότι παθαίνω καρδιά.
Απορώ πως μου συνέβη αυτό, είμαι ευτυχισμένη με τον αρραβωνιαστικό μου, είναι πιο όμορφος από τον εργοδότη μου, πιο γυμνασμενος και οικονομικά ανεξάρτητος.
Πώς το έπαθα αυτό στα καλά καθούμενα;;;;;
Σκέφτομαι να σταματήσω την πρακτική, δεν μπορώ να το διαχειριστώ.
Αγαπημένη μου πρώτα λες ότι είσαι αρραβωνιασμένη και μετά όλα τα άλλα γιατί διάβαζα και δεν έβλεπα πουθενά πρόβλημα🤣
Έχουμε και λέμε, δεν είναι λύση να φύγεις γιατί θα ζεις μία ζωή κενή…
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι ευτυχισμένοι γιατί δεν τόλμησαν ή συμβιβάστηκαν.
Θα μπορούσες να ζεις με ένα … αν;;;
Σιγουρέψου για τα αισθήματα σου και έπειτα αποφάσισε τι θέλεις.
Τονίζω τι θέλεις και όχι τι πρέπει.
Στη ζωή μας πρέπει να ζούμε την κάθε στιγμή αλλά να σεβόμαστε και τους ανθρώπους που μας αγαπάνε.
Επίσης δεν μου είπες εάν ο εργοδότης σου αισθάνεται το ίδιο… είναι σημαντικό.
Λένε ότι το να αγαπάς είναι τίποτα, το να σ’αγαπούν είναι σπουδαίο αλλά το να αγαπάς και να σ’αγαπούν είναι το παν. Σου εύχομαι να είναι το τελευταίο…να τον αγαπάς και να σε αγαπά … και εγώ κουμπάρα.
Με αγάπη,
Βανέσα
Κάθε Πέμπτη θα ανεβαίνει μία δική σας ιστορία και εμείς θα σας απαντάμε
Τα στοιχεία σας θα παραμένουν ανώνυμα
Μπορείτε να στείλετε email [email protected]
Η στήλη είναι μια χορηγία των
“Ηermes Tours” Δείτε ΕΔΩ
Κέντρο Ξένων Γλωσσών Μαρίας Στυλίδη Δείτε ΕΔΩ
Και του καταστήματος γυναικείας ένδυσης “Pink Woman”:
