Με το ενδιαφέρον στραμμένο στις επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές διαπιστώνω μια τάση στο εσωτερικό του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στην Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, που επιθυμεί να προκρίνει ενδεχόμενες συνεργασίες σε περιφερειακό επίπεδο. Οι συνεργασίες αυτές δεν μπορούν να στηριχθούν σε μια συγκυριακή ανάγκη βιαστικής και άνευ όρων παράλληλης πορείας με πολιτικούς σχηματισμούς που η επιβίωσή τους στηρίζεται στην πολιτική εξόντωση και μακροπρόθεσμα στην εξαφάνιση των συνεργατών τους από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους. Απαιτούν προγραμματικές συγκλίσεις, δεσμεύσεις και συμφωνίες που στηρίζονται κυρίως στην ιδεολογική συγγένεια και ταυτότητα. Ταυτόχρονα απαιτούν και αμοιβαία συμφέροντα.
Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ στις διπλές εθνικές εκλογές που προηγήθηκαν κράτησε μια αδιάλλακτη και εχθρική στάση απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ «καίγοντας» τη μεγάλη δημοκρατική και προοδευτική μεταρρύθμιση της απλής αναλογικής. Έκανε μονομέτωπο αγώνα κατά του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και στάθηκε απέναντι σε κάθε πολιτική επιλογή του που είχε ακόμη και εθνικό χαρακτήρα. Η Συμφωνία των Πρεσπών που όσο περνάει ο καιρός αντιλαμβάνονται όλοι πως ήταν μια τομή στην εξωτερική πολιτική που μας απάλλαξε από πολλά δεινά και προβλήματα, κατασυκοφαντήθηκε και λοιδορήθηκε από τους σημερινούς εκπροσώπους του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ σε περιφερειακό επίπεδο.
Η Πολιτική Γραμματεία της οποίας τα λάθη και τις παραλείψεις πλήρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ακριβά πρέπει να σταθμίσει προσεκτικά τις καταστάσεις και να σκύψει πάνω από τις απόψεις και τις θέσεις των μελών του κόμματος στην περιοχή.
Κάθε συνέχεια της προηγούμενης τακτικής της προοιωνίζει ανάλογα με τα πρόσφατα δυσμενή αποτελέσματα.
