Νομίζω ότι είναι ένα όνειρο και θέλω να ξυπνήσω…πόσα γιατί να γράψω…και ποιος να μου απαντήσει…
Τώρα ποιος θα με παίρνει τηλέφωνο να μου λέει «Έλα Εφουλα ετοιμάσου θα κάνουμε εκείνο»…ποιος θα μου δίνει συμβουλές; πως θα γίνουν όλα αυτά που ονειρευτήκαμε;
Περάσαμε αυτό το Καλοκαίρι τόσο τέλεια, σε όλους τους χορούς, διασκεδάζατε με την καρδιά σας λες και ξέρατε ότι θα είναι το τελευταίο…
Τώρα όλα θα είναι αλλιώς το Πανεπιστήμιο που τόσο αγαπούσατε, το νέο μεταπτυχιακό που με χαρά στήσατε και ο Ποντιακός Ελληνισμός που θέλατε να τον βαλετε μέσα στο Πανεπιστήμιο, ακόμα και αυτή η συνάντηση που θέλαμε με όλα τα μέλη από την ίδρυση του Συλλόγου Ποντίων Φοιτητών Ιωαννίνων που ήσασταν ιδρυτικό μέλος.
Πρώτη φορά είχαμε να μιλήσουμε μια εβδομάδα αλλα που να φανταζόμουν ότι αυτή η εβδομάδα θα ήταν η τελευταία…γιατί μας το κάνατε αυτό;
Είμαι σίγουρη ότι πάντα θα είστε δίπλα μας, να μας προσέχετε από εκεί ψηλά.
Μακάρι να καταφέρουμε να πραγματοποιήσουμε κάποια από τα όνειρα σας, έτσι θα σας κρατάμε μαζί μας γιατί εμείς πάντα θα είμαστε περήφανοι που ήσασταν φίλος και μέρος της ζωής μας.
Καλό ταξίδι στον πιο ευγενικό, χαμογελαστό και δημιουργικό άνθρωπο.
Όσο και να μη θέλω να το πω, Καλό ταξίδι Κύριε Κώστα!
