Μία καλή μου φίλη ρωτάει στο τσατ και η συζήτηση παίρνει διαστάσεις [ο διάλογος μεταφέρεται αυτούσιος]:
- Τι κάνει ο Ντέμοκρατ;
- Ξεκουράζεται.
- Έχει άδεια;
- Ε ναι. Δεν δικαιούται;
- Και πότε τελειώνει η άδειά του;
- Δεν ξέρω. Δεν μου μιλάει. Έχει κλείσει και το τηλέφωνό του.
- Έχει κινητό τηλέφωνο ο Ντέμοκρατ;
- Φυσικά. Όχι όμως αφής.
- Καμιά παντόφλα Motorolla;
- Όχι, ένα Nokia 3310. Σκανδιναβικό αφού. Ιδεολόγος γαρ.
- Ε ναι. Σωστό. Αυτοκίνητο έχει; Κάνα κατσαριδάκι ίσως;
- Ένα πράσινο ντεσεβό.
- Και πού μένει;
- Κάπου δυτικά νομίζω.
- Ίσως στα Καμίνια. Ή καλύτερα στην Κοκκινιά;
- Ναι, θα του έκανε ένα ισόγειο στην Κοκκινιά.
- Εκεί, στο σπίτι του Σαββόπουλου δίπλα θα μένει.
- Δίπλα ακριβώς.
- Και καπνίζανε παρέα με τη Μελίνα.
- Μαύριζαν τα πνευμόνια τους.
- Και κάθεται στην αυλή κάτω από την κληματαριά.
- Όπου έχει δροσιά.
- Θέλει ασβέστωμα η αυλή αλλά δεν…
- Δεν. Προτιμά να αμπελοφιλοσοφεί.
- Έχει και μια ροδιά στην αυλή. Την είχε φυτέψει όταν έγραψε ο Λοΐζος το δρόμο.
- Και τι διαβάζει; (μου αρέσει πλέον το ‘παιχνίδι’ και ρωτάω κ εγώ να σκιαγραφήσουμε Ντέμοκρατ).
- Σαρτρ και Καμύ. Αλλά είναι ξεκάθαρα με τον Καμύ.
- Κατά τα άλλα;
- Πιο πολύ Γαλλία. Τελευταία και Αμερικανούς αλλά τους έχει για πασατέμπο.
- Έχει τα στεγανά του και αυτός;
- Όχι τόσο πολύ. Διαβάζει τα πάντα, λέμε. Και διαβάζει και out of his comfort zone.
- Αυτό δεν του το μεταφέρω. Είναι εκτός γραμμής.
- Ναι. Μην τον περάσουν και για ανοιχτόμυαλο.
- Από ποίηση; Ίσως Ρίτσο και Πατρίκιο.
- Και Βάρναλη. Και στενοχωριέται που έκλεισε ο Κάουφμαν κ ψάχνει πατάρι να πηγαίνει τώρα.
- Και μουσική. Τι να ακούει; Σαββόπουλο και Φαραντούρη ίσως;
- Ακούει πολλά. Και Νταλάρα και Αλεξίου 70’.
- Μίκη σίγουρα. Και Χατζηδάκη.
- Και Μπέλλου και Βαμβακάρη.
- Στα κρυφά και Μητροπάνο.
- Και τι πίνει; [παίρνω πάσα]
- Ε τσίπουρο. Τι άλλο; Με φτωχομεζέ. Μια ντομάτα γαρύφαλλο, λίγη φέτα, ελιά και κρητικό παξιμάδι.
- Έχει κάνει λεφτά όμως.
- Έχει λίγα στην άκρη. Αλλά δεν τα λογαριάζει. Και ο φτωχομεζές είναι Επίκουρος φάση. Από το λίγο τίποτα δεν λείπει.
- Στάση ζωής, λοιπόν.
- Ναι, σου λέω. Μέτρο στην ύλη, άπειρο στη σκέψη.
- Και μέρος; Προτιμά τα κουτούκια, κοντά να ΄ναι στο σπίτι;
- Στα στενά. Να τρέχει ο αέρας στο πλακόστρωτο κ να ΄ναι μετρημένοι στο ένα χέρι οι θαμώνες.
- Διακοπές πού πηγαίνει;
- Νομίζω τα λιμανάκια θα του αρέσουν περισσότερο.
- Τι δουλειά κάνει δεν είπαμε.
- Εσύ τι λες; (ξαναδίνω πάσα).
- Σταθμάρχης τρένων, που όμως μετά δεν είχε δουλειά και τώρα δουλεύει σε ένα τυπογραφείο.
- Μου αρέσει.
- Και διάβαζε αστυνομικά τσέπης σαν σφύριζαν τα τρένα. Τώρα λύνει σταυρόλεξα.
- Παντρεμένος;
- Δις. Την πρώτη την πήρε στην τρέλα του. Τον κόντραραν και οι δικοί του. Μονόδρομος έγινε.
- Και χώρισε σαν κόπασε η θύελλα;
- Ναι. Διακριτικά. Το εξήγησε παρτίδα-παρτίδα.
- Και η δεύτερη;
- Αχαΐρευτο τον ανεβοκατεβάζει.
- Και κείνος Ρόζα Λούξεμπουργκ, γενόσημη.
- Όμως τον αγαπάει πολύ.
- Και κείνος, δέθηκε πια. Δεν κλωτσάνε δυνατά οι γέροι γάιδαροι.
- Και ξέρεις τι μου αρέσει περισσότερο;
- Τι;
- Ενώ βγάζει μια νοσταλγία η φιγούρα, μιλάει συνεχώς για το μέλλον με τους γύρω του.
- Ναι, κοιτάζει χρόνια μπροστά. Ξέρει τι λένε σε αξίες τα κομπιούτερ κι οι αριθμοί.
- Και γιατί τα συνδυάζει; Γιατί δεν κάνει τα βήματα μπροστά; Στο σκάκι θα ήταν άσος.
- Για να μην απομονώνεται από την αγαπημένη του βάση. Προτιμά την παρέα, όχι τα μοναχικά εξυπνοπούλια.
- Νοσταλγός του μέλλοντος, λοιπόν.
- Ναι, αυτό είναι. Ας βάλουμε μια άνω τελεία εδώ. Με περιμένουν κάτι φίλοι για μπύρες.
ΥΓ: Καλές διακοπές. Να περάσετε ένα όμορφο καλοκαίρι. Να γεμίσετε μπαταρίες και να προσέχετε τους εαυτούς σας· μα κυρίως τους γύρω σας -όπως άλλωστε αρμόζει σε έναν φλογερό σοσιαλδημοκράτη. Ραντεβού πότε;
