ΘΕΑΤΡΟ ΓΗΣ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΝΑΤΑΣΑ ΜΠΟΦΙΛΙΟΥ
“….Που ανήκω…με ρωτάς….”
Πλήθος κόσμου μπροστά μου…
Παιδιά, οικογένειες, φοιτητές, παρέες…
Φτάνω στη συναυλία.
Βρίσκω μια θέση να βλέπω και να “το ζήσω” όσο καλύτερα μπορώ.
Προσέλευση κόσμου..συνεχίζει… αμέτρητοι…
Ξεκινά η συναυλία.
Βλέπω τα μέλη της ορχήστρας, ένας ένας, παίρνουν θέση. Η Μποφίλιου στο κέντρο με το μικρόφωνο στο χέρι, μια κοπέλα στα δεξιά της (όπως έβλεπα). Παρατηρώ κάθε έναν στη σκηνή.
Ξεκινά !
Όπως μια συνηθισμένη συναυλία…
Πρώτοι στίχοι, πρώτα χειροκροτήματα, τα της έναρξης.
Η κοπέλα δίπλα της… προσπαθώ να διακρίνω από μακριά…
Αναρωτιόμαστε, μήπως χορεύει ;
Μετά από λίγο…
Νομίζω… “μεταφράζει”…
Πέρασαν κάποια λεπτά για να συνειδητοποιήσω αυτό που έβλεπα. Δεν το είχα ξανά δει !
Αποτύπωνε με εκπληκτικό τρόπο κάθε στίχο στην ελληνική νοηματική γλώσσα!
Έπαθα πλάκα !
Βλέπω, με έναν τρόπο, τις προσπάθειες μας μπροστά μου… Πάνω στη σκηνή!
Ένα παιδί γύρω στα 30 μπροστά μου, “τραγουδούσε” αντιγράφοντας την κοπέλα επάνω!
Ναι. Δάκρυσα. Αμέτρητα συναισθήματα…
Όπως τα είπες στο τραγούδι σου…
” Ποτέ ξανά… δε θαύμασα……”
Υιοθετώντας το πνεύμα της συμπεριληπτικής κουλτούρας….
Συναυλία για όλους ; Πάμε….
Κοινωνία για όλους!
Ευχαριστούμε για την υπέροχη εμπειρία !!!
RESPECT
Έλενα Ζησιάδου,
Εργοθεραπευτρια
Ακαδημαϊκή Υπότροφος Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, τμημα Εργοθεραπείας
