Με βαθιά θλίψη πληροφορήθηκα τον θάνατο του σπουδαίου αγιογράφου και συγχωριανού μου, Γρηγόρη Μπαλογιάννη, έναν άνθρωπο με πηγαίο, «γήινο» ταλέντο που το καλλιέργησε από τη νεαρή του ηλικία.
Παρόλες τις δυσκολίες που του επιφύλαξε η ζωή, καθώς ορφάνεψε σε ηλικία μόλις δέκα ετών, μεγάλωσε στο δημόσιο Ορφανοτροφείο Γρεβενών και στη συνέχεια στο Παπάφειο Ορφανοτροφείο Θεσσαλονίκης, στα οποία ανακάλυψε την κλίση του στη ζωγραφική και το σχέδιο και ενώ κατάφερε να σπουδάσει ηλεκτρολόγος, εντούτοις τον κέρδισε η αγάπη του για τη ζωγραφική και ιδιαίτερα την Αγιογραφία, στην οποία αφιερώθηκε ψυχή τε και σώματι.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 και μέχρι το τέλος της ζωής του ο Μπαλογιάννης εργάστηκε με ζήλο, ακατάπαυστα και ορισμένες περιόδους κάτω από μεγάλες δυσκολίες και αντιξοότητες. Έχει αγιογραφήσει με πλήρη ή τμηματική ιστόρηση πάνω από 50 εκκλησίες στην περιοχή της Αθήνας και σε όλη την Ελλάδα.
Πάντα είχε στο μυαλό και την καρδιά του το χωριό του, την Τρικοκκιά, μία αγάπη την οποία μετέδωσε και στα παιδιά του.
Κλείνοντας, θέλω να επισημάνω ότι αυτό που έκανε τον Γρηγόρη Μπαλογιάννη τόσο ξεχωριστό δεν είναι μόνο το εξαιρετικό έργο του, αλλά και η ίδια η ζωή του. Μια ζωή, σαν παραμύθι με «σκοτεινή» αρχή, που φωτίζεται όμως στο τέλος από την πίστη του ανθρώπου αυτού στη Βυζαντινή Αγιογραφία, τη Μακεδονική Σχολή και την πορεία της μέσα στους αιώνες, καθώς και από τη φλόγα της ψυχής του για την προσέγγιση του Θείου μέσω της τέχνης του.
Τα θερμά μου συλλυπητήρια στα παιδιά του Νικόλαο και Ευαγγελία.
Καλό παράδεισο φίλε Γρηγόρη.
Ο Αντιπεριφερειάρχης Π.Ε. Γρεβενών
Ιωάννης Τσακνάκης
