Στη άδεια κεντρική πλατεία άρχισαν να συρρέουν πολίτες κάθε ηλικίας , γέροι , άνδρες , γυναίκες , νέοι και νέες με τα μικρά τους , με ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους τη συμπαράσταση στις οικογένειες των θυμάτων , την αλληλεγγύη , τον πόθο και την ελπίδα για δικαστική δικαίωση κι όχι μόνο , αλλά και τη διόρθωση των κακώς διαχρονικά κειμένων της Κρατικής αδιαφορίας των παραλείψεων , για να μη θρηνήσουμε ξανά θύματα , να εμπιστευόμαστε τις δημόσιες συγκοινωνίες , που είναι αναφαίρετο δικαίωμά μας , δε ζητούμε , ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ.
Κι η γεμάτη μέχρι τις παρυφές της πλατεία , πήρε το δρόμο με πορεία προς το αραχνιασμένο κτίριο του ΟΣΕ , ένα άδειο κουφάρι , που τοπικοί και κυβερνητικοί άρχοντες φρόντισαν να γκρεμίσουν τις δυό γέφυρες με την αόριστη υπόσχεση να μεταφερθεί ο νέος σταθμός στα Κοίλα κι από κεί η προέκταση της γραμμής προς Καλαμπάκα. Μέχρι σήμερα καμιά απόκριση και καμιά εξέλιξη κι η ‘’ γαλαντόμα ‘’ και ’’φιλότιμη ‘’Περιφέρειά μας υποσχέθηκε με δικά μας χρήματα να χρηματοδοτήσει τις σχετικές μελέτες , αντί του ‘’φτωχού ‘’ ΟΣΕ που κάνει το κορόϊδο. Το όνειρο της Σιδηροδρομικής Εγνατίας έμεινε όνειρο απατηλό και παραπέμπτηκε στις καλένδες.
Χωρίς οδική , σιδηροδρομική , αεροπορική υποδομή , ποια επένδυση θα διακινδυνεύσει τα κεφάλαιά της ; Όταν η Ευρωπαϊκή Ενωση και το βαθύ Κράτος των Αθηνών αποτελούν τροχοπέδη στην περιφερειακή ανάπτυξη και πρόοδο ; Όταν την εποχή των μνημονίων η Ευρωπαϊκή Ενωση με τη μέθοδο των εκβιασμών και των πιέσεων μοίραζε τα αεροδρόμια , τα λιμάνια , τον ΟΣΕ , τον ΟΤΕ , τον ΟΠΑΠ , σε μεγάλες Γερμανικές , Ιταλικές και Γαλλικές Εταιρείες. Φθάσαμε στο σημείο να έχουμε Ελληνικές φίρμες σε εταιρείες ξένες που λυμαίνονται τον πλούτο μας κι εμάς τους πολίτες.
Πρέπει πάλι η κοινωνία , όπως χθές , να αφυπνιστεί και να πιέσει , να διεκδικήσει , έχει τη θέληση , το θάρρος και την αποφασιστικότητα. Η ζωή καθημερινά δυσκολεύει , η περιοχή μας ερημώνει , τα νιάτα φεύγουν , έτσι που τελικά οι ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά θα είναι είναι περισσότερα απ τους κατοίκους.
