« Αυτός που δεν ενδιαφέρεται για τα κοινά, δεν είναι απλά αμέτοχος αλλά θεωρείται άχρηστος» (Επιτάφιος Θουκιδίδη)
Αυτοδιοικητικές εκλογές και ο χρόνος εμπύρετος δοκιμάζει τις αντοχές, τις ανθρώπινες σχέσεις και τα φιλόδοξα σχέδια των «ξεχωριστών» ανθρώπων της Πόλης μας. Χωρίς να είναι σχήμα λόγου το «ξεχωριστός», αλλά η δυναμική εκτίμηση που ορίζει όλους αυτούς που θέτουν τον εαυτόν τους στη διάθεση των Πολιτών για τα κοινά της Πόλης μας.
Πράγματι, το ενδιαφέρον που εκδηλώνεται από συμπολίτες μας, να προσθέσουν και τη δική τους δημιουργική προσπάθεια για το καλό του Δήμου μας, πρέπει να εκτιμηθεί και να τύχει του σεβασμού όλων μας. Πρωτίστως βέβαια σ’ αυτούς που ηγούνται των συνδυασμών ως εμπνευσμένοι ν’ αναλάβουν την τύχη του Δήμου μας, αλλά και των υποψηφίων που τους ακολουθούν για να συμπράξουν στο έργο τους.
Αν μάλιστα σκεφτούμε τις ευθύνες που προτίθενται να αναλάβουν, θυσιάζοντας μεγάλο μέρος της προσωπικής τους ζωής για το κοινό καλό, η συμμετοχή τους και μόνο θα πρέπει να θεωρείται αξιέπαινη. Όπως αξιέπαινη είναι και η απόφαση όλων όσων συμμετείχαν στα κοινά του Δήμου μας, να συνεχίσουν να προσφέρουν, έχοντας μάλιστα την εμπειρία του παρελθόντος χρόνου.
Φυσικά τα εύσημα αποδίδονται προς όλους τους Δημοτικούς Συμβούλους που συνέβαλαν στη χρηστή διοίκηση του Δήμου μας, είτε από θέση αρχής, είτε από αυτήν της δημιουργικής αντιπολίτευσης. Εκεί όμως που οφείλουμε μία επί πλέον εκτίμηση, είναι στο πρόσωπο του Δημάρχου για την πρόθεσή του να συνεχίσει να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο Δήμο μας. Η ανανέωση της εμπιστοσύνης των Δημοτών αποτελεί τιμή και χρέος του στη νέα θητεία του να παλέψει, για να τους εκφράσει όσο μπορεί καλύτερα.
Ναι, η πρόκληση για μια νέα θητεία του Δημάρχου δεν είναι εύκολη υπόθεση, γιατί μπροστά του ορθώνονται ναι, μεν τα έργα του, αλλά και οι παραλήψεις του, που ενδεχομένως αυτές να υποκινούνται και από προσωπικές δυσαρέσκειες. Βρίσκεται αντιμέτωπο το έργο του με τις προσδοκίες των ανθρώπων που δικαιολογημένα θα έλεγα, επιζητούν το τέλειο, αγνοώντας όμως τις ασύμμετρες δυσκολίες που αντιμετώπισε. Κρίνεται πολλές φορές η προσπάθειά του από τα ασήμαντα, ενώ παραβλέπονται τα επιτεύγματα. Αναμετράται θα έλεγα εν τέλει, με το πρόσωπό του το ΠΡΟΣΩΠΟ της Πόλης που θέλουμε και εκεί θα πρέπει να κριθεί και η δική μας συμβολή.
Έχοντας συναίσθηση του ρόλου μας ως Πολίτες για μια ευνομούμενη Πόλη θα πρέπει ενεργά να το αποδεικνύουμε. Σ’ αυτή τη Πόλη θα ζήσουμε εμείς, τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας, το σύνολο των ανθρώπων που αναπνέει την δική της κοινωνική ατμόσφαιρα και ονειρεύεται μαζί της και το δικό του αύριο. Ένα αύριο που δεν μπορεί να περιμένει σ’ έναν κόσμο που εξελίσσεται διαρκώς και ζητά επίμονα και τη δική μας συμμετοχή. «Οι καιροί ου μενετοί» (το μέλλον μας δεν μπορεί να περιμένει-εν προικειμένω). Η αδιαφορία μας θα έχει συνέπειες που θα πληγώνουν την Πόλη μας – το Δήμο μας και θα μας αφήνουν στο περιθώριο, στη παρακμή…
Άλλωστε όπως έλεγε και ο μεγάλος Αντόνιο Γκράμσι: Μισώ τους αδιάφορους… Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή. Γι’ αυτό μισώ τους αδιάφορους… Και συνεχίζει: Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της Ιστορίας…
Μαγκλάρας Βασίλης 19/7/23 [email protected]
