Ευχαριστώ πολύ κύριε Πρόεδρε, κύριε Υπουργέ, κύριε Υφυπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εκφράζοντας τη θλίψη μου για την εκδημία του μεγάλου συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, επιτρέψτε μου να προσθέσω στη σκιαγράφηση της προσωπικότητας, τον συναινετικό πολιτικό που σε κρίσιμες περιόδους ξεπέρασε τις διαχωριστικές γραμμές, αλλά και τον άκαμπτο δημοκράτη, τον φλογερό πατριώτη και διαπρύσιο υπερασπιστή της ελληνικότητας της Μακεδονίας.
Αιωνία του η μνήμη!
Εισερχόμενος τώρα στη συζητούμενη νομοθετική πρωτοβουλία, αναρωτιέμαι: μπορεί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ένα ασφαλιστικό/συνταξιοδοτικό νομοσχέδιο να αφορά άμεσα τους νέους ανθρώπους;
Και αναρωτιέμαι γιατί σε τούτη τη χώρα είχαμε συνηθίσει αυτού του είδους οι νομοθετικές αλλαγές να ενδιαφέρουν σχεδόν αποκλειστικά τους συνταξιούχους, άντε κι εκείνους που είχαν ώριμα ή πλησίαζαν να κατοχυρώσουν συνταξιοδοτικά δικαιώματα.
Και ποια ήταν συνήθως τα επίμαχα; Αύξηση στα κριτήρια συνταξιοδότησης, αύξηση στις ασφαλιστικές εισφορές, και μείωση στις συντάξεις, αφού, κάθε τόσο, το σύστημα πιεζόταν από τη διαρκώς επιδεινούμενη σχέση ανάμεσα σε εργαζόμενους, που γέμιζαν τον γενικό κουμπαρά, και σε συνταξιούχους, που τον άδειαζαν, οι οποίοι φυσικά τον είχαν γεμίσει προηγουμένως με τις δικές τους εισφορές.
Όμως, η αναλογία ανάμεσα σε εργαζόμενους και σε συνταξιούχους συνέχεια χειροτέρευε, ως αποτέλεσμα και του έντονου δημογραφικού προβλήματος της πατρίδας μας, με αποτέλεσμα οι εισφορές να μην επαρκούν για τις συντάξεις.
Εξάλλου, η αδήλωτη εργασία και η εισφοροδιαφυγή ενέτειναν, επέτειναν το πρόβλημα.
Οπότε, η συνταγή ήταν γνωστή, η προαναφερθείσα: μείωση συντάξεων, αύξηση εισφορών και ορίων ηλικιακών για τη συνταξιοδότηση.
Γνωστή η συνταγή, γνωστές και οι εικόνες που τη συνόδευαν: απόμαχοι της εργασίας να αγωνιούν και να διαμαρτύρονται για τις απώλειες που θα υποστούν.
Όμως, η σημερινή κυβέρνηση αλλάζει αυτή την εικόνα.
Σέβεται και εγγυάται τον μόχθο των σημερινών συνταξιούχων, συνομιλεί, όμως, πλέον απευθείας και με τους νέους ανθρώπους.
Αυτούς που σήμερα μπαίνουν στην αγορά εργασίας, και αυτούς που διανύουν σήμερα τα πρώτα στάδια, τα πρώτα χρόνια του εργασιακού τους βίου και οι οποίοι δεν γίνεται να αποτελούν συνέχεια, διαρκώς, τα υποζύγια μίας αδιέξοδης λογικής, που θέλει τους λίγους, που γίνονται διαρκώς λιγότεροι, να πληρώνουν τους πολλούς, που γίνονται διαρκώς περισσότεροι.
Μιλάει, λοιπόν, η κυβέρνηση με τους νέους και υπογράφει μία έντιμη συμφωνία.
Η οποία λέει ότι:
Χωρίς να πληρώνεις παραπάνω, θα γεμίζεις τον δικό σου κουμπαρά, με τις δικές σου ασφαλιστικές εισφορές.
Κι αυτόν τον κουμπαρά δεν θα μπορεί να τον σπάει το κράτος, κάθε φορά που θα δυσκολεύεται να πληρώσει τις συντάξεις.
Όχι, θα είναι δικός σου και θα ξέρεις πόσα χρήματα έχει μέσα και θα μπορείς να τον ανοίξεις όταν εσύ το αποφασίσεις.
Όμως, τα χρήματα που συγκεντρώνεις δεν θα κάθονται.
Θα αυγατίζουν και για σένα και για την ελληνική οικονομία.
Γιατί θα επενδύονται, κι από τη μία θα σου αποφέρουν αποδόσεις κι από την άλλη θα τροφοδοτούν την ανάπτυξη στη χώρα και θα δημιουργούν καινούργιες θέσεις εργασίας.
Κι άμα χάσω; Ίσως σκεφτεί κάποιος εργαζόμενος, παρασυρμένος από τα ωμά, τα κυνικά ψέματα της αντιπολίτευσης.
Δεν γίνεται να χάσεις!
Το κράτος σου εγγυάται αυτά που έβαλες στον κουμπαρά, συν τον πληθωρισμό, με ρητή νομοθετική πρόβλεψη.
Συνεπώς, δε μπορείς να χάσεις, μπορείς όμως να κερδίσεις.
Θα έπαιρνες για επικουρική σύνταξη 150 ευρώ, σύμφωνα με τις εισφορές που πλήρωσες, μπορείς να πάρεις 220.
Θα έπαιρνες 300, μπορείς να πάρεις 450 ευρώ.
Υπάρχει στ΄ αλήθεια πιο ξεκάθαρη, πιο έντιμη και πιο επωφελής συμφωνία για τον νέο εργαζόμενο;
Χωρίς, παράλληλα, και να το ξαναπούμε αυτό, να θίγεται σε τίποτα ο σημερινός συνταξιούχος.
Μα, θα δημιουργηθεί άνοιγμα από τη μη ανατροφοδότηση του υφιστάμενου αποθεματικού, ωρύεται η αντιπολίτευση, η οποία μιλάει για περίπου 120 εκ ετησίως, την ώρα που το κράτος πληρώνει περίπου 15 δις το χρόνο για το συνταξιοδοτικό σύστημα της χώρας.
Είναι αυτοί οι ίδιοι που δήθεν κόπτονται για τη νεολαία και για το μέλλον της, αλλά όταν είναι να δοθούν 120 εκ για να χτιστεί ένα βιώσιμο και αποδοτικό συνταξιοδοτικό εργαλείο γι΄ αυτήν, ανακαλύπτουν αξεπέραστα εμπόδια.
Είναι οι γνωστοί δήθεν προοδευτικοί, που όμως θέλουν μόνο τη στασιμότητα.
Είναι οι γνωστοί ντόπιοι κοινωνιστές, που αρνούνται μοντέλα όπως το συζητούμενο, από χρόνια δοκιμασμένα στα προηγμένα κράτη, τα οποία τροφοδοτούν με πόρους τα πιο ισχυρά κοινωνικά συστήματα στον κόσμο, όπως συμβαίνει πχ στις σκανδιναβικές χώρες.
Δυστυχώς, κυρίες και κύριοι της αντιπολίτευσης, μείζονος και ελάσσονος, για μία ακόμα φορά υπερασπίζεστε το παλιό.
Από την άλλη, η κυβέρνηση κομίζει το καινούργιο.
Δεν αιφνιδιάζει, πράττει αυτό που υποσχέθηκε προεκλογικά.
Και ξέρετε τι άλλο κάνει; Επωμίζεται ευθύνες που δεν της ανήκουν.
Είχαμε μάθει από τις κυβερνήσεις να μεταχρονολογούν τις υποχρεώσεις τους.
Κι όμως, η σημερινή τις προχρονολογεί.
Αναδέχεται ένα κόστος των επόμενων ετών, για να το αντιμετωπίσει σήμερα, έγκαιρα και αποτελεσματικά, επ΄ ωφελεία της νέας γενιάς, η οποία έχει χορτάσει από μεγάλα λόγια, κι από μικρές πράξεις, όπως είναι η άρνησή σας στη μεταρρύθμιση της επικουρικής ασφάλισης.
Μία μεταρρύθμιση που υπόσχεται ένα καλύτερο μέλλον σε χιλιάδες νέους ανθρώπους, γι΄ αυτό την υποστηρίζουμε και γι΄ αυτό την υπερψηφίζουμε.
Παράλληλα, όμως, με την ασφαλιστική μεταρρύθμιση, εξελίσσεται και μία άλλη επανάσταση και αφορά στην εκκαθάριση των χιλιάδων συντάξεων που εκκρεμούν στη Διοίκηση, στα Ταμεία μας.
Μία επανάσταση, κύριε Υπουργέ, που αποδίδει καρπούς, αφού τα συγκριτικά στοιχεία είναι κάθε μήνα και καλύτερα, γεγονός που, σε συνδυασμό με την καινοτόμο ρύθμιση για την προκαταβολή της σύνταξης, κάνει καλύτερη τη ζωή χιλιάδων συμπολιτών μας και ενισχύει την αξιοπιστία του κράτους απέναντι στους Έλληνες πολίτες.
Σας ευχαριστώ πολύ.
